Opus Dei, po polsku Dzieło Boże, to hierarchiczna instytucja Kościoła katolickiego, której celem jest wnoszenie wkładu w jego ewangelizacyjną misję. Zmierza ono do rozpowszechniania głębokiej świadomości powszechnego powołania do świętości i uświęcającej wartości codziennej pracy. Opus Dei zostało założone przez św. Josemarię Escrivá 2 października 1928 roku.

Prałatury personalne to struktury w Kościele, przewidziane przez Sobór Watykański II i przez Kodeks Prawa Kanonicznego. Są one ustanawiane w celu prowadzenia, z dużą elastycznością, specjalnych dzieł duszpasterskich. Wierni prałatur personalnych nadal należą do kościołów lokalnych lub diecezji, zgodnie ze swoim miejscem zamieszkania.

Opus Dei jest prałaturą personalną o zasięgu międzynarodowym. Tworzy ją Prałat, księża Prałatury oraz wierni świeccy (mężczyźni i kobiety). Księża Prałatury wywodzą się z członków świeckich. Świeccy i kapłani współpracują w sposób organiczny w misji rozprzestrzeniania ideału świętości pośród świata, a w szczególności w promowaniu uświęcania pracy.

Być świętym to upodobnić się we wszystkim do Chrystusa: w myślach, uczuciach, słowach i czynach. Najbardziej charakterystyczną cechą świętości jest miłość (kochać Boga ponad wszystko i bliźniego jak siebie samego), która ożywia wszystkie cnoty: pokorę, sprawiedliwość, pracowitość, czystość, posłuszeństwo, radość... Jest to cel, do którego powołani są wszyscy ochrzczeni, a który osiąga się dopiero w niebie, po życiu wypełnionym walką i z pomocą Bożą.

Oznacza to pracę w duchu Chrystusowym: pracować dobrze, w zgodzie z zasadami sprawiedliwości i z prawem, mając na celu miłość do Boga i służbę innym. W ten sposób można przyczyniać się do uświęcania świata od wewnątrz i sprawienia, by Ewangelia stała się obecna we wszystkich zajęciach: zarówno tych efektownych, jak i najbardziej skromnych i ukrytych. Tym, co się liczy wobec Boga nie jest bowiem odniesiony sukces, ale miłość, z jaką wykonuje się daną pracę.

Zarówno mężczyźni jak i kobiety posiadają tę samą godność dzieci Bożych i dzięki łasce Chrztu świętego są powołani do heroicznej świętości. Kobiety i mężczyźni Prałatury wcielają w życie tego samego ducha, prowadzą podobne apostolstwo, pracują we wszelkich uczciwych zawodach, próbują w taki sam sposób uświęcać pracę i życie rodzinne. W dodatku wierni świeccy Opus Dei, mężczyźni i kobiety, spełniają w Prałaturze te same funkcje w przekazywaniu formacji i w rządzeniu.

Podstawowym apostolstwem wiernych Prałatury Opus Dei jest to, które każdy prowadzi w swoim środowisku, bez tworzenia grup, jako naturalny i spontaniczny wyraz zobowiązania chrześcijańskiego. Apostolstwo uszlachetnia więzi przyjaźni, gdyż dobry chrześcijanin stara się być dobrym przyjacielem, szczerym i lojalnym. Oprócz tego, pragnąc przyczynić się do rozwiązania problemów w swoim środowisku i pomóc najbardziej potrzebującym, wierni Opus Dei, wraz z wieloma innymi osobami, wcielają w życie inicjatywy edukacyjne i pomocy społecznej, na przykład takie jak: szkoły, szpitale, ośrodki formacji zawodowej, uniwersytety. Są to bardzo różne zrzeszenia, które mają osobowość właściwą krajowi i kulturze, w których się rodzą.

Opus Dei posiada i rozprzestrzenia wyłącznie naukę Kościoła. Specyficzną cechą Opus Dei jest wysiłek w niesieniu Chrystusa do wszystkich środowisk poprzez uświęcanie pracy. W Opus Dei wciela się w życie i podsyca wolność i pluralizm we wszystkich kwestiach politycznych, kulturalnych, ekonomicznych i społecznych, w których Kościół nie opowiedział się definitywnie.

Do Opus Dei mogą należeć osoby dorosłe, katolicy, mężczyźni i kobiety pochodzący z jakiejkolwiek kultury czy narodu, o dowolnym usytuowaniu społecznym czy ekonomicznym – ci, którzy zauważą, że Bóg powołuje ich do oddanej służby pośród spraw tego świata i odpowiedzą w sposób wolny na to wezwanie. W istocie, wstąpienie do Opus Dei jest zawsze zobowiązaniem z miłości w odpowiedzi na Boże powołanie. Obecnie (2014) należy do Opus Dei ponad 90.000 osób.

Większość członków Opus Dei to osoby zamężne lub żonate. Starają się one podążać za Chrystusem właśnie w zwyczajnych okolicznościach swojego życia: w pracy, w domu i poza, dbając o rodzinę, starając się o to, by miłość małżeńska była wiecznie młoda, przyjmując z hojnością dzieci zesłane przez Boga, wychowując je starannie i przekazując im wiarę poprzez swój przykład i miłość.

Oprócz księży niektórzy świeccy, zarówno kobiety jak i mężczyźni, żyją w celibacie. Jest to dar od Boga, a jego celem jest praca apostolska. Pozwala on na większe zaangażowanie w zadaniach formacyjnych, nie zmieniając niczego w pozycji wiernych Opus Dei jako świeckich w Kościele, w ich sytuacji zawodowej i społecznej.

Włączenie do Prałatury dokonuje się poprzez formalne oświadczenie ze strony Prałatury oraz osoby zainteresowanej. Opiera się na wartości danego słowa i uczciwości chrześcijańskiej osoby wstępującej do Prałatury oraz niesie ze sobą zobowiązanie na całe życie do walki o świętość według ducha Opus Dei. Dlatego też wymaga się pełnoletności oraz decyzji podjętej w sposób wolny, rozważny i dojrzały. Aby mogło się dokonać włączenie do Opus Dei, niezbędna jest też uprzednia formacja i odpowiedni okres przygotowania.

Prośba o przyjęcie do Prałatury jest zwykle poprzedzona jakimś czasem regularnego uczestnictwa w zajęciach formacyjnych (dniach skupienia, lekcjach, kierownictwie duchowym), które pomagają poznać dogłębnie Opus Dei. Poleca się także stałe praktykowanie zwyczajów chrześcijańskich, do których zobowiązują się wierni Prałatury: przystępowanie do sakramentów świętych, modlitwa, apostolstwo oraz, ogólnie mówiąc, pokorny i stały wysiłek w nabywaniu cnót.

Księża świeccy inkardynowani już do jakiejś diecezji mogą być członkami Stowarzyszenia Kapłańskiego Świętego Krzyża, które nieodłącznie zwiazane jest z Prałaturą. W momencie włączenia do Stowarzyszenia Kapłańskiego Świętego Krzyża nie ulega zmianie ich sytuacja w diecezji: nadal przynależą w pełni do jej prezbiteriatu i zależą od swojego biskupa w taki sam sposób jak poprzednio. Zobowiązują się do poszukiwania świętości w pracy kapłańskiej według ducha Opus Dei, a w szczególności do starania się o głęboką jedność z własnym biskupem i innymi księżmi.

Chrześcijanie nie będący katolikami i osoby innych religii nie mogą należeć do Prałatury, ale mogą współpracować z Opus Dei, jeśli tego pragną. Współpracownicy modlą się za Opus Dei i pomagają swoją pracą lub jałmużną w działaniach edukacyjnych i społecznych inicjowanych przez wiernych Prałatury na całym świecie. W chwili obecnej współpracownikami Opus Dei są chrześcijanie prawosławni, anglikanie, luteranie, a także żydzi, muzułmanie, buddyści oraz osoby, które nie wyznają żadnej religii.

Opus Dei zapewnia swoim wiernym opiekę duszpasterską i formację, która pomaga im spełniać swoją misję w świecie. Proponuje także formację tym, którzy są zainteresowani pogłębianiem swojej wiary. Prałatura organizuje między innymi lekcje, pogadanki, dni skupienia, kierownictwo duchowe. Zajęcia te przedstawiają nauczanie zawarte w Ewangelii i w dokumentach Urzędu Nauczycielskiego Kościoła oraz pomagają wcielać je w życie. Zajęcia formacyjne, prowadzone oddzielnie dla mężczyzn i dla kobiet, organizowane są o takich godzinach i w takich miejscach, żeby można je było pogodzić z obowiązkami rodzinnymi, zawodowymi i społecznymi uczestników.

Ośrodki Opus Dei proponują zajęcia formacyjne dla młodych studentów i osób pracujących, takie jak: lekcje nt. nauczania Kościoła katolickiego, kierownictwo duchowe, spotkania kulturalne i prace społeczne. Na tych zajęciach przypomina się im między innymi o ważności nauki i pracy. Naukę i pracę traktuje się bowiem jako niezbędne przygotowanie do poważnej służby społeczeństwu i Kościołowi, do tego, by być siewcami pokoju i radości, by tworzyć świat bardziej ludzki, bardziej sprawiedliwy, bardziej chrześcijański.

Dzień skupienia to powszechny w Kościele środek formacyjny, polegający na poświęceniu zwykle jednego dnia w miesiącu na osobiste wyciszenie, modlitewne skupienie i wysłuchanie nauk księdza. W Opus Dei podczas dnia skupienia dla dorosłych uczestnicy wysłuchują dwóch nauk księdza (w kaplicy lub w kościele), słuchają czytanego na głos fragmentu książki duchowej, dokonują osobistego rachunku sumienia i przyjmują błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Podczas dnia skupienia (w rzeczywistości trwającego ok. 2 h) można też przystąpić do sakramentu Spowiedzi.

Zarówno Prałatura Opus Dei jako całość, jak i każdy z jej wiernych starają się żyć w pełnej jedności z Papieżem, biskupami, kapłanami, zakonnikami i wszystkimi instystucjami kościelnymi. Założyciel Opus Dei zawsze przypominał, że jedynym celem istnienia Opus Dei jest służba Kościołowi i że wierni Prałatury mają być zaczynem jedności.

Prałatura wydaje oficjalny biuletyn, Romana, w którym zebrane są wszystkie ważniejsze dokumenty i informacje o jej działalności. Więcej danych na jej temat można uzyskać na stronie www.romana.org Dalsze informacje można otrzymać na następujących stronach internetowych: - o św. Josemaríi: www.josemaria.pl - o jego pismach: www.pismaescrivy.org W krajach, w których Opus Dei prowadzi działalność istnieje także Biuro Informacyjne do dyspozycji dziennikarzy i innych osób pracujących w środkach masowego przekazu. Adresy elektroniczne tych biur umieszczono w sekcji „Press Office” strony, na której się Państwo znajdują.

Mogą Państwo napisać na któryś z adresów podanych w okienku „Napisz do nas” tej strony internetowej, według miejsca zamieszkania. W najbliższym czasie otrzymają Państwo odpowiedź.