Opus Dei

Pismo Święte nie daje nam teoretycznej odpowiedzi na pytanie o wierność, ale wskazuje, kto jest wierny.

W grupie ludzi bliźni nie są po prostu gdzieś na zewnątrz, jak kamień przy drodze.

Przyjaźń i uprzejmość to płodny teren upomnienia braterskiego. Bóg działa w naszych relacjach z bliźnimi, aby wydobyć z każdego z nas to, co najlepsze.

Publikujemy ciekawy TED o konieczności walki z odkładaniem spraw na potem. W świetle podanych argumentów można lepiej zrozumieć aktualność nauczania św. Josemarii: "Wola. — Energia. — Przykład. — Co ma być wykonane, wykonaj... Bez wahania... Bez oglądania się na innych...Bez tego ani Cisneros nie byłby Cisnerosem , ani Teresa de Ahumada nie byłaby świętą Teresą..., ani Iñigo de Loyola świętym Ignacym...Bóg i odwaga! — 'Regnare Christum volumus!' (Droga, nr 11)

Jakie są prawdziwe motywy pobudzające chrześcijan do działania? Czego szukamy, kiedy mówimy, że chcemy być lepsi? Walka powinna być jednak skoncentrowana na Bogu, a nie na nas samych.

Niektórzy ziomkowie Jezusa wątpili w to, że moc Boża może objawić się w kimś „tak zwyczajnym”. Pan wciąż chce odnajdywać nas w tym, co zwyczajne, utkane z prostych norm pobożności, którymi staramy się żyć.

Wierność to cnota, która rodzi się w ramach relacji między osobami — co oznacza, również relacje z Bogiem — kiedy jedna osoba ufa miłości drugiej.

„Nie lękajcie się ofiarować waszego czasu Chrystusowi!” Ta rada św. Jana Pawła II dotyczy przede wszystkim niedzieli, dnia odpoczynku w rodzinie i dnia, w którym oddajemy chwałę Bogu.

Ewangelia w czasach pierwszych chrześcijan nie rozprzestrzeniała się przez niezwykłe cuda. Prawdziwym cudem była ich wiara, która pociągnęła ludzi wszelkich klas społecznych i kultur. Wiara i miłość do Chrystusa.

Jezus i pierwsi uczniowie wyrażali wielką miłość do prawdy; okazywali pewność osób, które przekazują nowinę napełniającą życie radością.