Opus Dei

Działanie Ducha Świętego dokonuje się w Kościele poprzez sakramenty. Często mówimy, że Duch Święty jest jakby duszą Kościoła, ponieważ spełnia w nim niektóre z funkcji, jakie dusza spełnia w ciele: ożywia, pobudza do misji, jednoczy w miłości. Jest wewnętrznym nauczycielem, który przemawia w sercu człowieka, objawia tajemnice Boże, ułatwia rozeznanie tego, co jest miłe Bogu.

W ciągu swojego życia Chrystus ukazał, jaki powinien być Jego Kościół. Kościół jest wspólnotą wszystkich tych, którzy otrzymali odradzającą łaskę Ducha Świętego, dzięki której są dziećmi Bożymi. Wszyscy ochrzczeni mają udział w kapłaństwie powszechnym: są powołani do pomocy w nawiązywaniu relacji między Bogiem a wszystkimi ludźmi. Ruch ekumeniczny jest zadaniem eklezjalnym, które dąży do powstania widzialnej jedności chrześcijan w jednym Kościele założonym przez Chrystusa.

Kościół jest zorganizowaną społecznością, w której jedni mają za zadanie prowadzić innych. Pomoc Ducha Świętego dla całego Kościoła, aby nie błądził w wierze, jest udzielana również Magisterium, aby wiernie i autentycznie nauczał słowa Bożego. Kościół od początku powoływał do sakramentu kapłaństwa tylko ochrzczonych mężczyzn: uważał za słuszne podążanie za wolą Chrystusa, który na Apostołów wybrał tylko mężczyzn.

Kościół jest jednocześnie ludzki i boski. Żyje i działa w świecie, ale jego cel i jego siła osadzone są nie na ziemi, lecz w niebie. Kościół dąży jedynie do zbawienia ludzkości, ale zajmuje się także sprawami doczesnymi. Każdy wierny chrześcijanin uczestniczy w misji Kościoła zgodnie ze swoim stanem i powołaniem oraz otrzymanymi darami. Kościół nie może i nie powinien zastępować państwa, ale nie może też i nie powinien pozostawać na uboczu w walce o sprawiedliwość.

Dobra nowina o zbawieniu domaga się obecności Kościoła w świecie. Ewangelia jest w istocie głoszeniem przemiany świata według Bożego planu. Nauka społeczna Kościoła jest częścią teologii moralnej o charakterze społecznym, wywodzi się z chrześcijańskiej koncepcji człowieka i życia politycznego. Nauka Kościoła o moralności społecznej uczy, że istnieje wyższość dóbr duchowych i moralnych nad dobrami materialnymi.

Zmartwychwstałe ciało stało się realne i materialne, ale nie ziemskie i śmiertelne. Tajemnicę ludzkiej śmierci można zrozumieć tylko w świetle zmartwychwstania Chrystusa i naszego zmartwychwstania w Nim. Życie wieczne jest tym, co nadaje ostateczny i trwały sens życiu ludzkiemu, szlachetnym poświęceniom, ofiarnej służbie, trudowi przekazywania nauki i miłości Chrystusa wszystkim duszom. Możliwość wiecznego potępienia w piekle przypomina chrześcijanom o konieczności prowadzenia życia całkowicie poświęconego

Wielu dziwi się stwierdzeniu w Credo, że Kościół jest święty, skoro wady i grzechy jego członków, także hierarchii, są dość widoczne. Aby zrozumieć zakres tego wyrażenia, warto cofnąć się w historii, od jego patrystycznych początków do dokumentów ostatniego Soboru.

Na czym polega celibat, jakie są jego historyczne źródła, kto żyje apostolskim celibatem w Opus Dei i dlaczego?

Msza Święta jest nieskończonym Bożym szaleństwem – mówi święty Josemaría. Eucharystyczna obecność Chrystusa rozpoczyna się, gdy kapłan „in persona Christi” wypowiada słowa konsekracji, chleba i wina. Poświęcamy ten artykuł sercu Mszy Świętej.

Chrześcijanie chcą utożsamiać się coraz bardziej z Jezusem, który poddał się – dobrowolnie! – ukrzyżowaniu. Dlatego także dobrowolnie szukają – zgodnie z wiekową tradycją – umartwienia ciała.