Homilia ks. bpa Romualda Kamińskiego podczas Mszy pogrzebowej Łukasza Jończyka

Podczas homilii bp Romuald Kamiński mówił o głębokim zanurzeniu się w słowo Boże, które prowadzi do zrozumienia trudnych aspektów życia. Przykładem była rozmowa Jezusa z Martą, gdzie postawy Chrystusa mogą budzić zdziwienie. Gdy Jezus dowiedział się o chorobie Łazarza, początkowo nie zareagował. Dopiero później, po śmierci Łazarza, powraca do Judei, by go wskrzesić, nie dla manifestacji, ale dla wyznania wiary Marty w zmartwychwstanie i w to, że Jezus Chrystus jest Życiem i Zmartwychwstaniem. Takiej wiary potrzebujemy wszyscy.

Bp Kamiński podkreślał, że choć ciało ludzkie doznaje ograniczeń, kluczowy jest silny duch, czyli wiara człowieka. Jezus, modląc się w Ogrójcu, pokazuje nam, jak ufać Bogu Ojcu, nawet w obliczu wielkiego lęku i wstrząsu. W modlitwie przeważa się i akceptuje Bożą wolę, mówiąc: „Ale nie moja wola, ale Twoja niech się stanie”. Jezus daje przykład, jak pokonać obawy i zaufać Bogu.

Na zakończenie homilii bp Kamiński zwrócił się do żony zmarłego Łukasza, przypominając, że nie jest sama. Wspólnota, do której należał Łukasz, w tym parafia, Opus Dei, środowisko pro-life i rodzice ze szkoły Sternika, są tu, by wspierać i nosić nawzajem swoje brzemiona. Biskup życzył, by wszyscy, niezależnie od wieku, mieli tę pierwotną, czystą ufność do Boga, jaką dzieci mają do swoich rodziców.

Łukasz Jończyk (13 III 1976 – 10 VII 2024)

Łukasz urodził się w Łukowie. Był mężem Joanny, z którą wychowywali siedmioro dzieci. Z zawodu i z pasji Łukasz był adwokatem. W środę 10 lipca 2024 r. zginął w wypadku samochodowym. Wczesnym rankiem tego dnia podjął się dłuższej podróży, by odebrać ze szpitala swojego Tatę.

Od kilkunastu lat był zaangażowany w pomoc prawną na rzecz jednej z organizacji pro-life. Zajmował się tym kompetentnie i ofiarnie – między innymi był współautorem projektów ustawodawczych w zakresie ochrony życia. Pomagał również wielu innym organizacjom i osobom. Jego zaangażowanie płynęło z miłości, szacunku i wierności.

Jednak miłość Łukasza dotyczyła przede wszystkim najbliższych: Żony oraz Dzieci, które wspólnie wychowywali, a dopiero później także przyjaciół z rozmaitych środowisk. Tę miłość Łukasz czerpał z głębokiej pobożności w relacji z Chrystusem i Najświętszą Maryją Panną. W swoim postępowaniu - w pracy, w życiu rodzinnym i społecznym - starał się dążyć do przyjaźni z Bogiem. W tych wysiłkach ważną osnową było nauczanie św. Josemarii Escrivy, zwłaszcza od 2010 r., gdy poprosił o przyjęcie do Dzieła.