Kiedy wchodzi się do ICES, przyjazna atmosfera i uśmiechnięte twarze przyciągają uwagę każdego. Uczennice, spytane, co najbardziej podoba im się w szkole, opowiadają entuzjastycznie, że są wdzięczne za wszystko, co otrzymują tu dzień po dniu. „Dla mnie ICES jest niczym wielka rodzina”, mówi Maribel Hinojosa, która dowiedziała się o szkole na kursie cukierniczym, który ICES prowadzi w dzielnicy Derqui. Jest w szkole od trzech lat i mówi, że „nauczyła się tu dbać o małe szczegóły we wszystkim, co robi, nawet gdy nikt na nią nie patrzy”.
W 1973 r. żeńska szkoła zawodowa ICES otworzyła swe drzwi dla pierwszych dwudziestu uczennic, dziś szkołę ukończyło ponad 1000 osób. Znajduje się w Bella Vista, 30 km od Buenos Aires.
Rozwój turystyki i przemysłu hotelarskiego w Argentynie w ciągu ostatnich lat pociągnął za sobą powstanie nowych ofert na rynku edukacyjnym. ICES powstał jednak dużo wcześniej, aby kształcić we wszystkich tych dziedzinach.
Eliana Benitez lubi spędzać w szkole czas wraz z innymi uczennicami i nauczycielkami, które, jak mówi, „zawsze są z nami, aby nam pomóc”. Wiele uczennic zgadza się, że w ICES odkryły możliwości, których nie znalazłyby w miejscach, skąd pochodzą.
Graciela Corradini, jedna z pierwszych absolwentek, który dziś uczy w dziale cukierniczym wspomina, że nauczycielki pomagały jej polepszyć się w każdym znaczeniu. Opowiada: „Pochodzę ze skromnej rodziny. Moi rodzice to przekonani chrześcijanie, którzy nauczyli mnie życia według wartości chrześcijańskich. Kiedy w ICES poznałam ducha Opus Dei i nauczania św. Josemaríi, szybko zauważyłam, że dokładnie tego nauczyli mnie moi rodzice: dbania o świętość. Naprawdę wydała mi się bardzo atrakcyjna idea, że można przebywać z Bogiem w naszej codziennej pracy” – mówi, dekorując ciasto cytrynowe, prawie gotowe do podania na stół.
Założyciel Opus Dei przyczynił się swoim nauczaniem do powstania szkoły w Bella Vista. Odwiedził ją sam w czerwcu 1974 r. Od samego początku dyrekcja szkoły miała jasno postawione zadanie, wyrażone w słowach św. Josemaríi: „Praca, wszelka praca, jest świadectwem godności człowieka, jego panowania nad stworzeniem. Jest okazją do rozwoju własnej osobowości. Jest więzią jedności z innymi ludźmi, źródłem środków do utrzymania własnej rodziny; sposobem przyczyniania się do ulepszenia społeczności, w której żyjemy” ( To Chrystus przechodzi, 47).
W ICES praca i nauka są postrzegane jako prawdziwa służba, a co za tym idzie, jako praca na rzecz poprawy społeczeństwa. Tę myśl przedstawia dobrze znana zasada antropologiczna: ludzie wzrastają, kiedy oddają się innym. Nasze czyny zawsze mają wpływ na tych, którzy są w naszym otoczeniu.
Św. Josemaría mówił bardzo prosto: „Aby być do czegoś przydatnym, trzeba służyć”.
Dlatego przedmioty w szkole, teoretyczne i praktyczne, skupiają się nie tylko na nauczaniu technik potrzebnych w każdej z dziedzin, ale również na uznaniu wartości służby. Po skończeniu szkoły uczennice otrzymują szybko pracę w szpitalach, hotelach, uniwersytetach, akademikach. Jak podkreśla dyrektor szkoły, Andrea Gómez Sastre, pracodawcy najbardziej cenią je za ich stosunek do pracy.
Jak mówi Andrea, rodzice są wdzięczni za to, że ich córki czują się tu kochane i otrzymują pomoc w nauce, a przede wszystkim za otrzymywaną formację ludzką i duchową. Zdają sobie sprawę, że pobyt w szkole zmienia na lepsze obecne i przyszłe życie dziewcząt.
Uczennice również przekazują swoim rodzinom to, czego nauczyły się w szkole. „Moi rodzice widzieli, jak ICES pomagał mi w rozwoju. Kiedy wracałam na wakacje do mojej miejscowości, nie zdając sobie z tego sprawy, przekazywałam to, czego się nauczyłam mojej rodzinie i przyjaciółkom. Na przykład, uczyłam ich gotowania pewnych dań, prasowania i organizowania zajęć w domu”, opowiada Estela María Rohr, absolwentka ICES, która dziś pracuje jako nauczycielka w dziale gastronomii.
