Zorg dragen voor de wereld

Mgr. Fernando Ocáriz, prelaat van het Opus Dei, schreef ter gelegenheid van de Dag van de Arbeid in de Spaanse krant La Razón: "Ook met ons werk en onze dienstbaarheid kunnen we de zorg van God voor elke aanwezige persoon vorm geven.​"

Foto: Álvaro García Fuentes

De Dag van de Arbeid vraagt ons om dit jaar bij vele aspecten van de samenleving stil te staan, die door de crisis van het coronavirus scherper naar voren komen. Zo merken we op dat er zoveel goede mensen in de wereld zijn, dat vooruitgang samen moet gaan met een respectvolle omgang met de natuur; dat we kwetsbaar en van elkaar afhankelijk zijn en en dat alleen een solidaire samenleving daadwerkelijk menselijk kan zijn.

Op de een of andere manier beseffen we dieper dat dienstbaarheid de ziel van de maatschappij is, datgene wat betekenis aan het werk geeft.

In reactie op de pandemie vallen vooral de beroepen in de zorg op. Woorden die verband houden met "zorgzaamheid" - begeleiden, huilen, beschermen, luisteren...- halen de krantenkoppen: Deze situatie zet ons aan het denken over de zin van elk soort werk en in hoeverre het bijdraagt aan de samenleving. Op de een of andere manier beseffen we dieper dat dienstbaarheid de ziel van de maatschappij is, datgene wat betekenis aan het werk geeft.

Werk is meer dan een behoefte of een product. Genesis, het boek van de Heilige Schrift dat de oorsprong van de mensheid verhaalt, wijst erop dat God de mens heeft geschapen "om te werken" en om voor de wereld te zorgen (Genesis 2:15). Het laat zien dat werken geen straf is, maar iets dat van nature bij de mens hoort. Door te werken gaan we een relatie aan met God en met anderen en kan iedereen zich beter ontwikkelen als persoon.

De voorbeeldige manier waarop zoveel professionals, gelovigen of niet, op de pandemie reageren, laat deze dimensie van dienstbaarheid duidelijk zien. Het helpt ons ons ervan bewust te zijn dat de uiteindelijke ontvanger van een taak of beroep iemand is met een naam en een achternaam, iemand met een onvervreemdbare waardigheid. Al het nobele werk kan uiteindelijk worden omgebogen naar de taak van "de zorg voor mensen".

Ook met ons werk en onze dienstbaarheid kunnen we de zorg van God voor elke aanwezige persoon vorm geven.

Wanneer we goed en met een open houding naar anderen toe proberen te werken, krijgt ons werk, elk werk, een geheel nieuwe betekenis en kan het een pad worden om God te ontmoeten. Het doet veel goeds om in het werk, zelfs het meest routinematige, het perspectief van de persoon te integreren, dat wil zeggen dat van de dienstbaarheid, die verder gaat dan wat er verschuldigd is voor de ontvangen beloning.

Zoals al sinds het begin van het christendom is de inzet van ieder die zij aan zij met zijn of haar collega's, getuige probeert te zijn van het evangelie nu sterk voelbaar. Het uit zich in het delen van professionele passie, betrokkenheid en menselijkheid temidden van het huidige lijden zoals dat veroorzaakt wordt door de pandemie en de onzekerheid over de toekomst,

Iedere christen is "Kerk" en kan, ondanks zijn of haar eigen beperkingen, in vereniging met Jezus Christus Gods liefde "in de haarvaten van de maatschappij" brengen zoals de heilige Jozefmaria Escrivá predikte wanneer hij sprak over de heiligheid door middel van het beroepswerk. Ook met ons werk en onze dienstbaarheid kunnen we de zorg van God voor elke aanwezige persoon vorm geven.

Wij nemen met extra kracht onze toevlucht tot de heilige Jozef de Arbeider, opdat niemand de hoop verliest.

De viering van 1 mei is ook een zorg om de toekomst, vanwege de onzekerheid over het werk op de korte of middellange termijn. Wij katholieken nemen, daarbij met extra kracht onze toevlucht tot de heilige Jozef de Arbeider, opdat niemand de hoop verliest, en opdat we weten hoe we ons moeten aanpassen aan de nieuwe realiteit; moge het degenen die beslissingen moeten nemen inzicht geven en ons helpen begrijpen dat het werk er voor de persoon is en niet andersom.

In de komende maanden of jaren zal het belangrijk zijn om ons te "herinneren" wat we hebben meegemaakt, zoals Paus Franciscus vroeg, en om te onthouden dat "we ons realiseerden dat we allemaal in hetzelfde schuitje zaten, allemaal kwetsbaar en gedesoriënteerd; maar tegelijkertijd, belangrijk en noodzakelijk, allemaal geroepen om samen voort te roeien".

Laten we hopen dat deze 1 mei ons laat wensen dat de vrijheid aan het einde van deze “opsluiting”, een daadwerkelijke vrijheid zal zijn "ten dienste van de anderen". Het werk zal dan gedaan worden, zoals God het vanaf het begin gedacht heeft: goed voor de wereld zorgen en allereerst voor de mensen die erin leven.

Fernando Ocáriz

(Mgr. Fernando Ocáriz is Prelaat van Opus Dei)

Mgr. Fernando Ocáriz

La Razón