Iedereen een zalig Kerstmis toegewenst. Zoals elk jaar doet het me veel plezier om jullie op deze manier te kunnen toespreken, met mijn eigen stem.

Er zijn echt zoveel redenen om God te danken, te bidden en gunsten te vragen. Er komt ongetwijfeld iets in ons op, zoals altijd met Kerstmis: de aankondiging van de engelen: "Ere zij God in den hoge, en vrede op aarde."

Een zichtbare vrede ontbreekt op veel plaatsen, en onze gedachten gaan natuurlijk uit naar het Heilig Land, naar Rusland en Oekraïne en naar veel andere plaatsen waar veel conflicten van allerlei aard zijn. En dit moeten we heel erg als iets van onszelf beschouwen, omdat het heel erg van God is, omdat alles onder Gods bescherming staat, maar dan [geeft God ons] menselijke vrijheid, menselijke vrijheid... Het ligt ook in onze handen, met onze vrijheid, om mee te werken aan het goede, om mee te werken aan vrede. In de eerste plaats met gebed, want we bereiken elke plaats door gebed.

En we moeten ons verenigen met het gebed van de paus, met het gebed van de hele Kerk, voor vrede in de wereld, vooral met Kerstmis.

In deze tijd waarin het zo gepast is om na te denken over vrede, om in vrede te leven, om te proberen vrede over te brengen, allereerst in onze eigen omgeving, in onze gezinnen, op onze werkplekken, ieder van ons op zijn eigen plaats... Mogen we werkelijk mensen van vrede zijn. Dit is kenmerkend voor de kinderen van God, zoals de zaligspreking zegt: "Zalig die vrede brengen, want zij zullen kinderen van God genoemd worden." (Mt 5, 9).

Welnu, geconfronteerd met deze realiteit van problemen, van oorlogen, moeten we ons ook afvragen waar de bron van vrede is. Als we naar de brief aan de Efeziërs gaan, vinden we meteen die zin van Paulus: "Hij is onze vrede." Christus: hij spreekt over Christus. "Hij is onze vrede." Daar staat het...

We moeten boodschappers zijn... boodschappers van de Heer. We moeten aanwezig zijn - ondanks onze beperkingen en gebreken - we moeten de aanwezigheid van Gods liefde zijn, vooral, bij uitstek, zichtbaar in Jezus Christus die we nu, met Kerstmis, een kind zien worden. Een pasgeboren kind en bovendien arm. Er is zoveel armoede in de wereld. Een armoede die we ons ook eigen kunnen maken door vrijgevigheid, onthechting, af te zien van wat overbodig is. Ieder naar zijn eigen levensomstandigheden. Om ook anderen te helpen, zoveel als we kunnen.

Dit brengt ons vreugde, zoals we allemaal hebben ervaren. De heilige Jozefmaría zei vaak dat jezelf aan anderen geven vreugde brengt; het is een bron van vreugde. En omgekeerd is egoïsme altijd een bron van verdriet.

Ik herinner me ook enkele woorden van de heilige Jozefmaria - misschien niet zijn exacte woorden, maar het idee is dit - hij zei: "Om gelukkig te zijn, heb je geen comfortabel leven nodig, maar een verliefd hart." En daar hebben we de bron van liefde: Jezus Christus. En dat is waar we vrede moeten zoeken. En waar - diep van binnen - vrede in de wereld zal worden gevonden; het kan worden gevonden in de mate waarin we Jezus Christus vinden.

We kunnen hierover mediteren met woorden uit Psalm 2: "De Heer heeft ons de wereld tot een erfdeel gegeven." Alles is van ons, omdat het van Hem is. Alles is van ons, zodat we interesse tonen, zodat we ons inspannen om te helpen, zodat we de vreugde en het verdriet van anderen voelen als heel eigen, om egoïsme, het afsluiten van onszelf, te vermijden.

En daar moeten we de Heer om vragen, want onze eigen kracht is niet genoeg. Dit moet ons ook kalmte en vreugde geven, wanneer we onze beperkingen ervaren, omdat we al deze prachtige dingen niet zelf voorstellen, denkend aan onze kracht, onze ideeën... maar ons vooral baseren op de genade van God, op de kracht van God, en dat is waar we de vreugde en veiligheid van Kerstmis en altijd moeten zoeken.

Welnu, ik wens u een heel gelukkig kerstfeest; dat we mogen weten hoe we het met vreugde kunnen delen, verantwoordelijk voor gebed voor de hele wereld.