Juan volgt in Kinal de opleiding lastechniek. Hij is 17 jaar en woont met drie jongere broers in een gehuurde kamer in zone 7, een van de armste wijken van Guatemala-stad. Juans moeder is analfabeet en verkoopt tortilla’s van maïs. Zij is enig kostwinner van het gezin en haar inkomen is nauwelijks voldoende om te overleven.

Juan is een van de beste leerlingen van Kinal. Hij koos de richting lassen omdat hij daarmee snel aan het werk kan en zo zijn familie kan onderhouden. Hij is met zijn laatste jaar bezig. Zodra hij zijn praktijkstage in een werkplaats heeft afgerond, kan hij een vaste baan krijgen. Kinal is opgericht om jongeren als Juan te helpen. De technische opleiding is een antwoord op sociale problemen in Guatemala.

Helder doel

Het doel van Kinal komt tot uitdrukking in de betekenis van het woord: in maya “plaats waar het vuur ontstaat”. Kinal wil een brandpunt zijn om bij te dragen aan een meer waardige en rechtvaardige samenleving. Het centrum wil de armoede bestrijden en het welvaartsniveau verhogen. Tegelijkertijd besteedt Kinal aandacht aan de christelijke vorming en maatschappelijke ontwikkeling van leerlingen en cursisten.

Kinal komt voort uit de christelijke bezieling van gelovigen van het Opus Dei in samenwerking met anderen. Studenten en jonge professionals stelden zich tot doel jongens zonder opleidingskansen te helpen. Eerst organiseerden zij een aantal vormingsactiviteiten en sportieve evenementen vanuit een kleine gehuurde ruimte in de wijk. Om het opleidingsgebrek aan te vullen, begonnen zij in het centrum korte cursussen te organiseren voor timmerlieden, hoveniers, stuwadoors en elektriciens. Op die manier verbeterden zij de vakbekwaamheid van veel arbeiders.

De opleidingen in Kinal hebben een integrale vorming tot doel. “De lessen menselijke vorming”, aldus de 27-jarige stuwadoor Ricardo, “helpen mij om goed te werken en me verantwoordelijk te voelen voor mijn gezin en voor het bedrijf waar ik werk. Ik leer ook beter om te gaan met mijn collega’s. Ik weet nu dat mijn werk ook christelijke waarde heeft.”

Zoektocht

De vestigingsplaats van Kinal in de volksbuurten van Guatemala-stad veranderde regelmatig. In 1970 stelde een medewerker van Kinal een huis ter beschikking naast de gemeentelijke vuilnisplaats. Daar bleef Kinal tot 1984.

In 1986 werd gratis een geschikt terrein aangeboden voor de vestiging van de nieuwe zetel, die in 1988 in gebruik kon worden genomen. Kinal was blij met de nieuwe locatie, dicht bij verbindingswegen. Rondom Kinal wonen ruim een kwart miljoen mensen, hoofdzakelijk arbeiders, immigranten van het platteland, kleine zelfstandigen en veel laagopgeleiden.

Het nieuwe centrum heeft geschikte lokalen en werkplaatsen voor de technische opleidingen, waaronder elektronica, technisch tekenen, mechanica, lassen en informatica. Daarnaast beschikt het centrum over faciliteiten voor de gezinnen van de leerlingen en voor de omgeving: kapel, ateliers, kantine en sportvelden.

Leergangen en cursussen voor jongeren en volwassenen

De lokalen en installaties worden van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat benut om zevenhonderd jongeren van 15 t/m 20 jaar op te leiden voor een technisch beroep. Na drie jaar opleiding worden erkende diploma’s afgegeven. De leerlingen kunnen ook een middelbaar schooldiploma halen.

Kinal biedt ook cursusmogelijkheden aan op de locaties van bedrijven zelf. Veel ondernemingen maken hier gebruik van om het scholingsniveau van hun personeel te verbeteren. Een personeelschef vertelt: “De verwarmingsruimte was de meest vieze plaatst in ons bedrijf. Ik heb mijn verwarmingsmonteur op cursus gestuurd en beetje bij beetje kwam er orde in de ruimte. Nu is er geen verkwisting van brandstof meer, de verwarmingsruimte is schoon en de energiekosten zijn flink gedaald.”

Honorio is oud-leerling van Kinal. Hij woont in Playa Grande in het district Quiché, als gevolg van de burgeroorlog een van de meest gewelddadige zones gedurende de afgelopen drie decennia. Om de technische cursussen voor volwassenen te kunnen volgen, ging hij vrijdagavond van huis om vervolgens om vier uur ’s ochtends in Cobán de bus naar Guatemala-stad te kunnen nemen. Dit om op zaterdagochtend acht uur bij de lessen te kunnen zijn. Na afloop van de lessen nam hij weer de bus terug naar Cobán om zondag vroeg thuis te komen. Hij heeft dit drie jaar lang gedaan. Nu is Honorio opzichter bij een bouwbedrijf. Hij herinnert zich de jaren bij Kinal: “Alles wat ik daar geleerd heb is mij van pas gekomen. En ik gebruik het op mijn beurt om familie en vrienden te leren betere huizen te bouwen. Wat ik daar geleerd heb kan ik heel mijn leven gebruiken.”