Czasami swoim postępowaniem niektórzy chrześcijanie nie nadają przykazaniu miłości najwyższej wartości, jaką ono ma. Chrystus otoczony bliskimi w czasie owej wspaniałej mowy pożegnalnej pozostawił nam jakby testament: Mandatum novum do vobis, ut diligatis invicem – przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali. I jeszcze podkreślił: in hoc cognoscent omnes, quia discipuli mei estis – po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali. – Obyśmy zdecydowali się żyć tak, jak On tego pragnie! (Kuźnia, 889)

Jeśli brakuje pobożności – tej więzi, która łączy nas mocno z Bogiem, a przez Niego z innymi, ponieważ widzimy w nich Chrystusa – czymś nieuniknionym jest rozpad jedności i utrata wszelkiego ducha chrześcijańskiego. (Kuźnia, 890)

Dziękuj z całego serca Panu za godne podziwu... i zarazem groźne władze, którymi cię obdarzył w chwili stworzenia – rozum i wolę. Godne podziwu, gdyż czynią cię podobnym do Niego; groźne, gdyż są ludzie, którzy kierują je przeciwko swojemu Stwórcy. Myślę, że istotą dziękczynienia, które my, dzieci Boże, składamy Ojcu, jest powtarzać, teraz i zawsze: serviam! – będę Ci służyć! (Kuźnia, 891)