Prelaat Opus Dei wijdt 26 priesters uit twaalf landen

Mgr. Javier Echevarría heeft in de Romeinse basiliek van San Eugenio 26 leden van het Opus Dei uit twaalf landen priester gewijd.

Laurent Mazingi Kadogo met familie en vrienden.

“Ik hoop dat veel mensen voor ons bidden. Dat we instrumenten van vreugde, begrip en vrede in Gods handen mogen zijn”, aldus Laurent Mazingi Kadogo.

De 32-jarige Congolees is een van de 26 diakens die uit handen van mgr. Javier Echevarría de priesterwijding heeft ontvangen. De 25 andere wijdelingen van het Opus Dei komen uit Argentinië, Brazilië, Chili, Filippijnen, Frankrijk, Groot-Brittannië, Japan, Mexico, Nigeria, Peru en Spanje.

Mgr. Echevarría: wees een levende icoon van Jezus

26 juni a.s. is de eerste liturgische feestdag van Jozefmaria Escrivá na zijn heiligverklaring op 6 oktober vorig jaar. In het vooruitzicht van deze viering riep de prelaat van het Opus Dei de nieuwe priesters op het voorbeeld van de stichter te volgen: “Hij staat model voor een volledig toegewijd priesterlijk leven.” Mgr. Echevarría wees ook op de noodzaak “altijd een levende icoon van de Heer te zijn. Wanneer de gelovigen jullie zien, naar jullie luisteren en jullie gedrag gadeslaan, moeten zij het heilige en barmhartige aangezicht van de Verlosser kunnen ontdekken”.

Aan het einde van zijn preek richtte mgr. Echevarría zich tot de families van de nieuwe priesters: “Ouders, broers en zussen, dank de Heer voor de liefde die de Heer jullie familie heeft betoond. Beantwoord deze door jullie christelijke leven te vernieuwen.”

Basiliek van San Eugenio.

Leven van de paus is een les

De kersverse Congolese priester Laurent Mazingi Kadogo is vooral Johannes Paulus II dankbaar: “Zijn hele leven is een les. Zijn onvoorwaardelijke overgave aan de Kerk en aan alle mensen beweegt tot edelmoedigheid." Onlangs zag Laurent kans de paus te begroeten. “Toen hij me zag, zei hij: ‘Afrika, Afrika, de vrede in Congo’. Je zag dat deze woorden uit zijn hart kwamen.”

De neomist bidt dagelijks voor zijn land, dat jarenlang door oorlog wordt geteisterd: “Ieder die aan de vrede kan bijdragen mag deze urgente taak niet uit de weg gaan. Geweld is een doodlopende weg.”

De Congolese econoom heeft er vijf jaar theologie in Rome op zitten. Hij keert terug naar zijn land “met het verlangen naar christelijke vrede. Die zet aan tot vergeven en vergeving vragen. Ik heb in de Eeuwige Stad beter leren begrijpen dat de Kerk mijn familie is en dat ik haar steeds meer moet liefhebben en onvoorwaardelijk moet dienen.”

Het gezin Hénaux

Priesterbroers

Stéphane Hénaux (31) komt uit het Franse Poyssy. Het wordt een gedenkwaardig jaar voor de familie Hénaux; beide zonen worden priester gewijd. “Mijn broer Pierre-Antoine is benedictijn van het klooster van Fontgombault, dichtbij Poitiers”, aldus Stéphane. “Hij zal deze zomer de priesterwijding ontvangen. Mijn ouders zijn van het Opus Dei. Ze zijn erg gelukkig. Samen met Pierre-Antoine bid ik dat wij allemaal trouw aan God mogen blijven.”

Japanse neomist

Een andere nieuwe priester is Shohei Kimura uit Osaka, Japan. Vanuit het Japanse Ibaraki was zijn vader en een delegatie van zijn parochie met de pastoor naar Rome gekomen. “Het raakt me dat parochianen uit Ibaraki bij mijn wijding zullen zijn. Het is een deel van Japan waar veel katholieken vervolgd zijn.

Shohei met vader en zus.

Sprekend over zijn weg naar het priesterschap: “Ik werd gedoopt toen ik twaalf was. Mijn bekering heb ik aan veel mensen te danken. Allereerst aan mijn beide ouders. Mijn moeder ging vier jaar eerder tot het geloof over, met de hulp van een vriendin. Ze bad vaak de rozenkrans en had veel devotie tot Maria. Zij bracht mij in contact met een priester die me catechismuslessen begon te geven. Mijn moeder is tien jaar geleden gestorven. Zij had de wens dat ik priester zou worden en bad voor mij. Ze respecteerde mij volkomen, maar ik kan me herinneren dat ze mij soms zei: ‘Shohei, priester worden is iets heel moois en groots’.”

“Ook mijn vader heeft een belangrijke rol gespeeld, omdat hij van de vrijheid hield. Hoewel hij ongelovig was en mij liever niet katholiek zag worden, heeft hij mijn keuze verdedigd tegenover familieleden die de bekering van mijn moeder en van mij als een verraad zagen. Omdat ik de oudste zoon ben, was dit voor hen des te erg. Toen ik mijn eerste catechismuslessen kreeg, zei hij tegen degenen die mij van verraad beschuldigden: ‘Laat de jongen met rust. Als hij dat wil, zal hij zich bekeren.’ Het respect van mijn vader voor de vrijheid is van onschatbare waarde geweest.”

(Zie link voor het complete interview met Shohei Kimura)