Opus Dei

Jezus is de enige Zoon van God die mens werd voor onze verlossing. Hij is volmaakt God en volmaakt mens. Hij nam onze materiële en lichamelijke conditie aan, onderhevig aan vele behoeften, om ons te redden van onze zonden. Maria is werkelijk de Moeder van God omdat Degene die zij als mens verwekte, door het werk van de Heilige Geest, de eeuwige Zoon van de Vader is.

Jezus stuurde de apostelen de wereld in om “het evangelie te verkondigen aan heel de schepping” (Mc 16,15) De inhoud van dat evangelie is wat Jezus in Zijn aardse leven zei en deed. De vier verslagen van Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes zijn het resultaat van een lang compositieproces. De Evangelies zijn geen boeken die Jezus als een figuur uit het verleden presenteren: ze zijn een levend woord, en daarin is Jezus altijd levend.

Een geestelijk leefplan is niet zomaar een “systeem”, maar een diepgewortelde innerlijke toewijding aan een relatie: de relatie van een kind met zijn Vader. Editoriaal in de serie "Strijd, nabijheid, missie”.

Als Christus ons in zijn Kerk de hand reikt en ons zijn mantel laat aanraken, is zijn heiligheid zelf de kracht die van hem uitgaat. Zo transformeert hij ons, zodat wij kunnen delen in "de breedte, de lengte, de hoogte en de diepte" van Zijn hart. Negende artikel in de reeks ‘strijd, nabijheid, missie’.

Het verlies van het zondebesef heeft geleid tot het verlies van het besef van de noodzaak van verlossing, en dus tot het vergeten van God door onverschilligheid. Maar de overwinning van Christus aan het kruis is een uitdrukking van Zijn barmhartigheid jegens ons, een verzekering dat “liefde sterker is dan zonde.” Barmhartigheid is de fundamentele wet die het hart van ieder mens zou moeten leiden als hij of zij kijkt naar een broeder of zuster die hij of zij op het levenspad tegenkomt.

God heeft mensen heerschappij over de wereld gegeven en hen opgedragen dit gezag uit te oefenen. Zorg voor het milieu is een morele plicht voor elk individu en voor de hele mensheid. Ecologie is een van de gebieden waarin de dialoog tussen christenen en volgelingen van andere religies bijzonder belangrijk is om wederzijdse samenwerking tot stand te brengen.

De Kerk ziet vrijheid als een eminent teken van het goddelijke beeld in de mens. Onze deelname aan Gods zaligheid is zo’n groot goed en zo ge-wenst door de goddelijke Liefde dat God het risico van de menselijke vrijheid heeft willen nemen. In de morele betekenis is vrijheid niet zozeer een natuurlijke eigenschap van de persoon als wel iets dat we kunnen bereiken, het resultaat van opvoeding, van de morele deugden die we hebben en van Gods genade.

De mens is het enige schepsel dat in staat is om datgene wat de materiële en eindige wereld overstijgt te kennen en lief te hebben. God heeft ons geschapen met een geest, zodat we Hem kunnen kennen en liefhebben. De schepping van de mens naar het beeld van God impliceert de mogelijkheid van een relatie van wederzijdse intimiteit. De mens, geschapen naar het beeld van God en deelnemend aan Hem die liefde is, is een wezen dat in staat is om lief te hebben.

Het is legitiem om je af te vragen of goddelijke interventies in onze wereld mogelijk en effectief zijn. De dagelijkse aanvaarding van de voorzienigheid is een daad van theologische hoop, die de verantwoordelijke uitoefening van vrijheid niet uitsluit, als deel van Gods plan. De voorzienigheid leidt de christen naar een houding van kinderlijk vertrouwen in God in alle omstandigheden.

De schepping is tegelijkertijd een geloofsmysterie en een waarheid die toegankelijk is voor de rede. God heeft alles geschapen “niet om Zijn glorie te vergroten, maar om die te openbaren en te communiceren.” De kennis en bewondering van goddelijke macht, wijsheid en liefde leidt de mens tot een houding van eerbied, aanbidding en nederigheid, waarbij hij in de aanwezigheid van God leeft en zich Gods kind weet.