Daarin adviseerde hij stilte, gebed en meditatie “om Jezus in ons leven te verwelkomen en te houden”. Daarbij wees hij op de rol van Sint-Jozef, wiens rol verder gaat dan die van formele vader en kostwinner. “Het is niet overdreven te stellen dat Jezus van zijn ‘vader’ Jozef op menselijk niveau gezien die robuuste innerlijkheid meekreeg die authentieke rechtvaardigheid veronderstelt, de ‘superieure rechtvaardigheid’ die Hij later zijn leerlingen zou bijbrengen.”

Door Jozef behoorde Jezus volgens de wet tot het Huis van David, zodat het Schriftwoord in vervulling ging dat de Messias “zoon van David” genoemd zou worden. “Maar Jozefs rol kan zeker niet tot dit aspect gereduceerd worden. Hij is het model van de ‘rechtvaardige’ die in volmaakte liefde voor zijn vrouw, de mensgeworden Zoon van God verwelkomt en waakt over diens menselijke groei. Daarom zijn deze dagen voor Kerst een goede tijd om een conversatie met Sint-Jozef te beginnen, omdat hij ons helpt dit grote geloofsmysterie te beleven.”

“De stilte van Sint-Jozef komt voort uit de overweging van het mysterie van God, in een houding van totale beschikbaarheid voor diens goddelijke verlangens. De stilte van Sint-Jozef is geen teken van een innerlijke leegte, maar integendeel van de volheid van geloof die hij in zijn hart droeg en die iedere gedachte en handeling begeleidde.”

Zijn dagelijks contact met het Mysterie dat bij hem intrek had genomen, verklaart volgens de paus “waarom de heilige Theresia van Jezus zo nadrukkelijk de verering van de heilige Jozef aanbeval voor de christenen in het Avondland”.