Opus Dei

De Eucharistie maakt Jezus Christus aanwezig. Hij nodigt ons uit om het heil dat Hij ons aanbiedt te aanvaarden, en de gave van zijn Lichaam en Bloed te ontvangen als voedsel voor het eeuwig leven. Onze Heer kondigde de Eucharistie aan tijdens zijn openbaar leven en stelde dit sacrament in tijdens het Laatste Avondmaal. Wanneer de Kerk dit sacrament viert, volgt zij de Eucharistische ritus die door Christus werd verricht bij het Laatste Avondmaal.

“Spreek, spreek tot onze Heer: Ik ben moe, Heer. Ik kan niet meer. Heer, ik kan dit niet… Hoe zou U het doen?” (Heilige Jozefmaria)

Wanneer de relatie tussen Vader en kinderen – en tussen de generaties onderling – de vorm van een zegen aanneemt, wordt het mogelijk zonder angst naar de toekomst te kijken.

De weg die we samen met God gaan, kent zowel momenten van vreugde als tijden van moeite en vermoeidheid. Trouw blijven aan het leefplan betekent niet dat we alles perfect moeten doen, maar dat we verankerd blijven in Gods liefde en bij Hem onze rust vinden.

Ons werk draagt niet alleen bij aan het goddelijke scheppingsplan, maar kan ook deel uitmaken van het werk van verlossing. Wanneer het in Christus wordt gedaan, met naastenliefde en een priesterlijke ziel, wordt het tot middel van heiliging en omvorming van de wereld. Dat is hoe het dagelijks werk een eucharistisch offer wordt en daarmee een weg tot God.

Op 1 november vieren we het feest van Allerheiligen en wanneer we elke zondag tijdens de Mis het Credo uitspreken, zeggen we: “Ik geloof in de gemeenschap van de heiligen” — maar wat is de gemeenschap van de heiligen precies? Wat bedoelen we met deze uitdrukking?

De sacramenten zijn werkzame tekenen van genade. Heiligmakende genade is een vaste en bovennatuurlijke gesteldheid die de ziel vervolmaakt om haar in staat te stellen met God te leven. De zeven sacramenten komen overeen met alle fasen en belangrijke momenten van het leven van iedere christen: de sacramenten geven geboorte en groei, genezing en zending aan het christelijk geloofsleven. Zij vormen een geordend geheel, met de Eucharistie als middelpunt, aangezien zij de Auteur van de sacramenten zelf bevat.

Het verrezen lichaam zal echt en materieel zijn, maar geen aardse of sterfelijke aard hebben. Het raadsel van de dood kan alleen worden begrepen in het licht van de verrijzenis van Christus en onze eigen verrijzenis in Hem. Het eeuwige leven geeft de ultieme en blijvende betekenis aan het menselijk leven, aan ethische inzet, aan vrijgevige toewijding, aan zelfopofferende dienstbaarheid, en aan de inspanning om Christus’ leer en liefde aan alle zielen door te geven.

Het goede nieuws van de Verlossing vereist dat de Kerk aanwezig is in de wereld. Het evangelie is een verkondiging van de omvorming van de wereld naar Gods plan. De sociale leer van de Kerk maakt deel uit van de sociale moraaltheologie, die voortkomt uit een christelijke opvatting van de mens en het politieke leven. De sociale moraal van de Kerk leert dat geestelijke en morele goederen belangrijker zijn dan materiële goederen.

De Kerk is tegelijk menselijk als goddelijk. Zij leeft en handelt in de wereld, maar haar doel en kracht liggen niet hier op aarde, maar in de hemel. De Kerk zoekt alleen het heil van de mensheid, maar ze houdt zich ook bezorgd over tijdelijke zaken. Elke christelijke gelovige neemt deel aan de zending van de Kerk overeenkomstig zijn of haar levensstaat en roeping en de ontvangen gaven.