U voegde zich bij het comité in 1985. Waarom bent u lid geworden?
Om een aantal redenen. Allereerst hebben IESE en Harvard altijd nauwe banden gehad. Ik was me ervan bewust dat IESE en HBS een bijna familiaire band hebben. Ook kende ik collega’s die als adviseurs hadden gefungeerd binnen het comité. Van Ralph Hower, één van de oprichters, had ik gehoord over de eerste jaren van de school. Daarnaast heb ik ook familiebanden in Spanje en in Catalonië. Gabarro is een Spaanse naam. Ik voelde me vereerd toen ik gevraagd werd om toe te treden tot het comité.
Hoe is IESE veranderd in de afgelopen achttien jaar?
Er is veel veranderd in de afgelopen jaren. Ik zou willen benadrukken dat deze veranderingen op een solide basis van uitmuntendheid hebben plaats gevonden. De faculteit heeft een instituut met een goede kwaliteit en hoge standaarden neergezet, een instituut dat met de praktijk verbonden blijft. De oprichters van de school waren echte visionairs met betrekking tot het hoogst mogelijke. Ze waren ook goed bekend met het bedrijfsleven.
In het verleden stond IESE bekend als een instituut van wereldklasse, maar niet met een internationaal karakter. Vandaag behoort IESE tot de beste business scholen in de wereld en wordt altijd genoemd in de top drie van Europa. Het is een echte internationale business school. Dit zien we terug in de kwaliteit van de MBA-studenten die de school aantrekt vanuit de hele wereld. In Spanje blijft IESE de gouden standaard, en wordt gevolgd en bewonderd door verschillende andere business scholen over de hele wereld, vooral in Latijns Amerika.
Een andere belangrijke verandering is de nadruk op onderzoek. Als je kijkt naar wat de faculteit produceert, is dat bepaald indrukwekkend. Tegelijkertijd heeft IESE in onderzoek, lesgeven en consultancy het contact met de praktijk niet verloren. Als je je richt op onderzoek en theorie, bestaat het gevaar om de oriëntatie op de praktijk te verliezen. In het Amerika van de jaren zestig werd het voor universiteiten belangrijk om veel onderzoek te doen. Door zich te richten op onderzoek en theorie, verloren veel scholen hun relevantie voor de praktijk. Het is een moeilijk spanningsveld dat we nog steeds voelen op Harvard en dat IESE ook voelt.
Ik ben ervan onder de indruk hoe IESE haar nadruk op onderzoek heeft versterkt zonder de band met de praktijk te verliezen. Het belangrijkste is dat de school de afgelopen achttien jaar enorm is veranderd, maar zonder haar “ziel” te verliezen. Als ik ziel zeg, bedoel ik wortels: het dicht bij de praktijk staan en de nadruk op ethiek en waarden. De school heeft niet uit het oog verloren dat het managen van een bedrijf gaat over effectief zijn en geld verdienen, maar beseft ook dat het over veel meer dan dat gaat. Dat idee bestaat vandaag evenzeer als achttien jaar geleden.
Door welke unieke waarden onderscheidt IESE zich volgens u van andere scholen? En hoe ziet u de rol van de prelatuur van het Opus Dei in het vormgeven van deze waarden?
Waarden zijn diep geworteld in IESE. Het Opus Dei maakt deel uit van de wortels van de school. IESE is gegroeid in termen van reputatie en effect, maar zonder haar waarden te verliezen. De nadruk op ethische en morele waarden is expliciet en dit onderscheidt de school van de meeste andere top business scholen. Door de Enron affaire proberen veel van deze top scholen nu te doen wat IESE al sinds vele jaren doet. Het Opus Dei heeft zowel een spirituele missie als een educatieve missie. De school laat dit zien door sociale verantwoordelijkheid en menselijke waarden te benadrukken.
De schoolleiding heeft altijd een instituut voor ogen gehad dat bedrijven ondersteunt en helpt om productiever te worden. Aan deze visie lag altijd een morele en ethische basis ten grondslag. Als iemand die geen docent is van IESE, kan ik dan ook zeggen dat de onderliggende waarden van het Opus Dei altijd aanwezig zijn maar nooit opdringerig. Deze zijn ingebed in het werk van de school. Het is eigenlijk letterlijk “het werk van God uitvoeren in de wereld van het werk”.
