De reis was een initiatief van scholierenclub de Clip uit Utrecht, waarvan de levensbeschouwelijke activiteiten door het Opus Dei worden verzorgd. Dit jaar bleek dat de organisatie van een vaste werkplek voor het zomerproject niet te realiseren was, althans niet met gehandicapte kinderen. Juist daardoor hebben we kans gehad op een veelzijdige manier contacten te leggen met zowel gezonde peuters, als met gehandicapte kinderen en oudere mensen. In alle nieuwe situaties kwamen de exploratietalenten goed van pas.
Het dagje in het kinderdagverblijf was een verrassende ervaring: zo’n twintig tweejarige kinderen allemaal tegelijk op het potje, onder een dekbedje voor het middagdutje en zelfstandig of met hulp te zien eten. Echt nodig waren we er niet, daarom besloten we ons toch aan te sluiten bij het project met de bejaarden. Daar werden onze grenzen verlegd: De oudere mensen waren dankbaar met de aandacht die wij ze gaven en omdat ze zo open stonden en interesse toonden, heeft iedereen van de groep gemerkt dat je ook om oudere mensen gaat geven als je je er maar voor inzet.
Vooral de eenzaamheid sprong in het oog, maar ook de armoede was duidelijke zichtbaar. Voor ons was vooral Duits de spreektaal, waarin enerzijds herinneringen uit het verleden opgerakeld werden en anderzijds over het leven van jonge mensen in Nederland werd verteld. Voor sommigen viel het afscheid na vier dagen van intensief contact zwaar.
Zoals elk jaar hadden we speelgoed meegenomen voor kinderen. We gaven het aan gehandicapte kinderen in een tehuis en hebben de hele middag met ze gespeeld. De kinderen hadden er het grootste plezier in.
Een weekje heel andere dingen doen went snel, je doet alles samen en je praat erover. Niet alleen het sociale werk, ook de confrontatie met verschillende opvattingen en gevoelens van de Zweedse en Poolse meisjes was een interessante ervaring.
De laatste twee dagen in Keulen waren een speciale ervaring: aangemoedigd door de bevolking van het dorpje Bachum liepen we door de versierde straten zonder ook maar enige tegenspraak te ervaren naar het Marienfeld. Steeds dichterbij komend werden we omringd door mensen van allerlei nationaliteiten; er heerste veel vrolijkheid. Al je aandacht werd opgeslokt door wat er om je heen gebeurde, maar vooral de komst en het geluk paus Benedictus XVI van dichtbij zien langs te komen, heeft er voor gezorgd dat we meer open stonden voor zijn woorden.