Ze heet Elisabeth Malmgren, is bijna negentien jaar, en als Zweedse voldoet ze aan alle stereotiepen: blond, blauwe ogen en een blanke huid die weliswaar wat is verbrand door de Cordobese zon.

September vorig jaar kwam ze naar Cordoba om het eerste jaar van de bacheloropleiding te volgen aan het Zalima Instituut, een gemeenschappelijk initiatief van het Opus Dei. Ze wist zich al snel verstaanbaar te maken in het Cordobese dialect. Een kettinkje met een medaille van de aartsengel Rafaël om haar hals gaf aan dat er iets tijdens haar verblijf hier was gebeurd.

En dat is haar bekering tot het katholieke geloof. Kort na haar aankomst kon zij in Rome aanwezig zijn bij de heiligverklaring van Jozefmaria Escrivá: “Ik ging er niet met duidelijke bedoelingen naartoe, maar ik ervoer dat daar iets indrukwekkends gebeurde.” Daarna kwamen in de filosofiecolleges onderwerpen aan de orde als de oorsprong van de mens en de transcendente betekenis van het leven. Deze thema’s wekten haar belangstelling en luidden haar zoektocht in. “Ik had in mijn leven nog nooit gezien wat een christelijk leven in de praktijk inhoudt, ik wist vrijwel niets over het geloof.”

Op zoek

Door middel van haar opleiding, omgang en deelname ondernam Elisabeth haar zoektocht; eerst als toeschouwer bij bijvoorbeeld de mis of het bidden van de rozenkrans. Ze vroeg zich af: “Hoe kunnen er katholieken zijn die de rozenkrans saai vinden?”

Langzamerhand, door schijnbaar onbetekenende voorvallen, opende de weg zich: “Ik voelde van binnen dat ik iets moest doen, omdat God mij dat vroeg.” Ze geeft toe dat ze aanvankelijk bang was: “Toen ik begon te overwegen om katholiek te worden, moest ik aan mijn land denken. Alleen negen procent is katholiek en de dichtstbijzijnde katholieke kerk ligt op 55 km van mijn huis. Tegelijkertijd voelde ik dat God het mij vroeg en dat ik geen nee kon of wilde zeggen.”

In de Goede Week ging zij opnieuw naar Rome, waar ze deelnam aan een internationale studentenontmoeting en aan bijeenkomsten met de paus en met Javier Echevarría, prelaat van het Opus Dei. Aan hem vertelde ze dat ze had besloten katholiek te worden. Mgr. Echevarría besloot zijn antwoord aan haar met: “We hebben je nodig, Elisabeth, dat God je mag zegenen.”

Op 29 april deed ze haar geloofsbelijdenis – ze was al christelijk gedoopt – haar eerste biecht en communie. “De biecht is heel waardevol. Ik wist al dat God vergeeft, maar door het sacrament van de verzoening heb ik ontdekt dat Christus zijn vergeving en barmhartigheid over iedere persoon afzonderlijk uitstrekt.”

Wat haar het meest aantrekt van het katholieke geloof? De biecht, de maagd Maria en ook de moraal: “Het katholieke geloof is concreet en praktisch, het heeft heldere ideeën over het geloof en de moraal, over wat goed is en niet.”

Elisabeth is weer terug in haar woonplaats Höor op 650 km afstand van Stockholm. In het hoge Zweedse noorden herinnert een zilveren medaille van de heilige Rafaël haar aan het jaar dat zij in Cordoba heeft doorgebracht en aan de wending die haar leven in deze stad aannam.