Ruim twee weken waren zij bezig met kleine en grote klussen voor een weeshuis in Cesvaine, een dorpje in Letland. “Een van de grote pluspunten van deze reis was dat ik deze vakantie niet alleen voor mijzelf bezig was. Door mijn werk maakte ik mezelf nuttig voor andere mensen. Hierdoor beleef je de vakantie op een andere manier dan wanneer je bijvoorbeeld alleen maar aan het strand ligt. Deze vakantie was geestelijk heel verrijkend”, aldus de 17-jarige Sebastian Pouw uit Naarden.
Het weeshuis waarvoor de deelnemers werkten, is tien jaar geleden opgezet door een Fransman. Ondertussen heeft hij veertig kinderen onder zijn hoede. Om het complex van vier huizen waar de kinderen wonen te ondersteunen, runt hij een hotel. De overheidssubsidie is immers beperkt.
De meeste werkzaamheden vonden plaats in en rond het hotel. Zo werden de eerste drie dagen besteed aan het zagen van een wintervoorraad hout voor de kachels van het hotel en van een van de huizen. In Letland leven de meeste huishoudens namelijk nog op houtkachels. Lennert Verheijen, 19 jaar, vertelt: “De dagen dat we met de zaag moesten werken, bevielen mij prima. We moesten grote boomstammen in stukken van 80 cm zagen met een ouderwetse zaagmachine. Er ontstond gezonde concurrentie tussen de verschillende landen; iedereen wilde zo veel mogelijk hout zagen in zo kort mogelijke tijd.”
Robert Eijkhout denkt nog altijd terug aan het werk dat hij moest verrichten tijdens de laatste paar dagen van het kamp. “De laatste drie dagen heb ik samen met twee andere deelnemers besteed aan het graven van een geul. Dit lijkt niet bijzonder maar het heeft veel bloed, zweet en tranen gekost! We groeven door verzadigde klei en werden gehinderd door een hoog grondwaterpijl. Maar toen we klaar waren, waren we zeer tevreden!”
De Nederlandse groep heeft een deel van het kamp samengewerkt met leeftijdsgenoten uit Spanje, Litouwen en Letland. De groepen werkten, aten en sportten samen. De christelijke vorming, een belangrijk aspect van het kamp dat werd verzorgd door gelovigen van het Opus Dei, vond per groep plaats. Dit gebeurde in de vorm van voordrachten en gespreksgroepen.
De verschillende gezellige avonden roepen bij Yacob Mijhad, een 20-jarige rechtenstudent uit Amsterdam, nog vele goede herinneringen op: “Twee keer hebben wij ’s avonds onder het genot van een biertje sketches opgevoerd. Het was leuk om te zien dat wij, stijve Nederlanders, gezellig meezongen met de muzikale Spanjaarden. Vooral de tweede avond vlak voor het vertrek van de Spanjaarden, Letten en Litouwers was erg gezellig. Wij gingen toen met onze hele groep naar een kleine bar waar ook een aantal mensen uit het dorp zaten. Aan het begin keken zij nogal vreemd toen wij met zijn allen liedjes begonnen te zingen. Ze ontdooiden echter volledig toen wij een bekend Lets lied inzetten, vanaf dat moment deden ze allemaal mee!”
Op Marc van Gorp, een achttienjarige deelnemer, maakte de verschillende culturele uitstapjes veel indruk. Zo bezocht de groep onder andere Riga, Warschau en Kaunas. “Al deze steden hebben op mij grote indruk gemaakt. Ze zijn echt anders dan de Nederlandse steden, de gebouwen zijn anders en de sfeer die er hangt ook. Het mooiste vond ik het ‘Paleis van cultuur en wetenschap’ in Warschau. Dit gebouw is een geschenk van de Sovjet-Unie aan Polen en het is nog altijd het hoogste gebouw van Warschau. Jammer dat wij dat soort gebouwen niet in Nederland hebben!”
Gevraagd naar een algemene indruk antwoordt Lucas Huijskes: “Ik ben zeer tevreden over ons werk in Letland. Ik heb het idee dat we echt iets nuttigs gedaan hebben. Ik kan me voorstellen dat iemand zich afvraagt wat er leuk is aan twee weken lang werken zonder er geld voor te krijgen. Je ontvangt echter een ander soort beloning. Ik kan alleen maar aanraden het zelf uit te proberen. Ik kijk in ieder geval terug op een geslaagd project!”