Zuster Fernanda Barbiero s.m.s.d. zei dat dit boek “bladzijden bevat die zijn leven met een buitengewone scherpte beschrijven”. De religieuze refereerde aan het “kerkelijke geweten” van de zalige Josemaría, die niet “de pretentie had om de Kerk te vervangen of zich van haar te bedienen, maar haar wilde dienen zoals de Kerk gediend wenst te worden”. Zuster Fernanda herinnerde eraan dat het apostolisch handelen van Josemaría Escrivá er niet op gericht was om “een kerk binnen de kerk te creëren, maar om een pastoraal te ontwikkelen waarin de groei en de autonomie van de leken pastorale en evangelische grenzen verleggen”. Zij concludeerde: “Met pastorale bezieling, een grote liefde tot de kerk en met de kracht van zijn communicatieve gaven, wist hij de leken in het hart aan te spreken.”
In “Un santo per amico” (uitgeverij Ares, Milaan, 400 blz.) zijn getuigenissen opgenomen van mensen uit de kerkelijke wereld die de stichter van het Opus Dei hebben gekend in de periode 1924-1946, de tijd dat hij zijn pastoraal werk verrichtte voor zijn vertrekt naar Rome. Het gaat om Asunción Muños (1894-1984) van de communiteit van de Damas Apostólicas. Zij werkte sinds 1927 met de zalige Josemaría samen in de armen- en ziekenzorg in de buitenwijken van Madrid; mgr. José María Bueno Monreal (1904-1987), toentertijd een jonge priester en later aartsbisschop van Sevilla en kardinaal. Hij was een persoonlijke vriend van de stichter van het Opus Dei sinds 1928; broeder José María Aguilar (1910-1992), die door de zalige Josemaría op het spoor gezet werd van zijn religieuze roeping; voorts vijfentwintig andere bisschoppen, priesters en religieuzen.
Voor mgr. Flavio Capucci is de waarde van het boek gelegen in “de directe herinneringen van eerstehands getuigen”. Het zijn geen “latere bespiegelingen” over de zalige.
De postulator van het heiligverklaringsproces van Moeder Teresa van Calcutta, pater Brian Kolodiejchuck m.c. stuurde een tekst waarin hij gemeenschappelijke trekken tussen Moeder Teresa en Josemaría Escrivá schetst: “De grote liefde tot de Kerk, tot de paus en tot de sacramentele biecht; of het onbetwiste geloof in de waarde van het gebed als uitgangspunt voor elk apostolisch handelen; en het vermogen om ambitieuze initiatieven te ondernemen ten dienste van de ander.”
Volgens Kolodiychule “vinden wij in het leven van de zalige Josemaría een grote betrokkenheid om Christus door noodlijdende mensen te helpen” en “een grote sociale betrokkenheid om verbetering te brengen in de situatie van alle mensen”. Aan de hand van verschillende getuigenissen uit het boek, legt de postulator van Moeder Teresa uit dat “de armen, zieken, en ten dode opgeschrevenen de wapens waren om te overwinnen in zijn strijd om het Opus Dei zijn eerste stappen te laten zetten”.
Aan het einde van de presentatie concludeerde mgr. Capucci dat “het boek het boek duidelijk aangeeft dat de persoonlijke geschiedenis van Josemaría Escrivá en de geschiedenis van de instelling die hij heeft gesticht, doordrongen zijn van kerkelijke communio”.