Wzrusza mnie, że Apostoł określa chrześcijańskie małżeństwo mianem sacramentum magnum – wielkiego sakramentu. Również z tego wnioskuję, że zadanie rodziców jest niezmiernie ważne. – Uczestniczycie w stwórczej mocy Boga i dlatego miłość ludzka jest święta, szlachetna i dobra: jest radością serca, której Pan – w swojej miłościwej opatrzności – chce, aby niektórzy dobrowolnie się wyrzekli. – Każde dziecko, które daje wam Bóg, jest wielkim błogosławieństwem boskim: nie bójcie się dzieci! (Kuźnia, 691)

W swoich rozmowach z tyloma małżeństwami powtarzam, że póki żyją oni sami i ich dzieci, muszą pomagać im stawać się świętymi, chociaż wiemy, że na ziemi żaden z nas świętym nie będzie. Będziemy tylko walczyć, walczyć i walczyć. – I dodaję: wy, chrześcijańskie matki i ojcowie, jesteście wielkim duchowym motorem, który waszym bliskim daje Bożą moc do tej walki, do zwyciężania, do stawania się świętymi. Nie zawiedźcie ich! (Kuźnia, 692)

Nie bój się kochać innych dusz ze względu na Niego; i niech cię nie martwi, że jeszcze bardziej kochasz swoich bliskich, o ile kochając ich tak mocno, będziesz kochać Go miliony razy bardziej. (Kuźnia, 693)

Zażyłość z Chrystusem zobowiązuje cię do wydawania owoców. – Owoców, które zaspokoją głód ludzi spotykających cię w pracy, w towarzystwie, w środowisku rodzinnym... (Kuźnia, 981)