Nagranie z 17 maja 1992 w Rzymie - dnia beatyfikacji Josemarii Escrivy (wersja językowa angielska).
Niżej zamieszczamy wybrane fragmenty homilii, którą wygłosił Jan Paweł II podczas Mszy Św. Beatyfikacyjnej, odnoszące się bezpośrednio do Josemarii Escrivy:
"Życie duchowe i apostolskie nowego błogosławionego było oparte na świadomości czerpanej z wiary, że jest synem Boga w Chrystusie. Ta wiara była źródłem jego miłości do Boga, jego żarliwości ewangelizacyjnej, jego radości, którą okazywał zawsze, nawet wśród bolesnych doświadczeń i trudności, jakim musiał stawić czoło. „Posiadać krzyż znaczy znaleźć szczęście, radość – napisał w jednym ze swoich rozważań. – Nieść krzyż znaczy utożsamić się z Chrystusem, znaczy być Chrystusem i – tym samym – być synem Boga.”
Z nadprzyrodzoną intuicją błogosławiony Josemaría głosił niestrudzenie prawdę
o powszechnym powołaniu do świętości i apostolatu. Chrystus wzywa wszystkich, by się uświęcali w rzeczywistości dnia codziennego; dlatego także praca jest środkiem osobistego uświęcenia i apostolatu, kiedy się żyje w jedności z Jezusem Chrystusem, ponieważ Syn Boży poprzez wcielenie zjednoczył się w pewien sposób z całą rzeczywistością człowieka i z całym stworzeniem (por. Dominum et vivificantem, 50). W społeczeństwie, w którym niepohamowane dążenie do posiadania przedmiotów materialnych czyni z nich bożyszcza i przyczynę oddalenia się od Boga, nowy błogosławiony przypomina nam, że te same rzeczywistości, stworzone przez Boga i ludzki geniusz – jeśli są godziwie wykorzystywane, tak by przynosiły chwałę Bogu i służyły braciom – mogą być drogą wiodącą do spotkania ludzi z Chrystusem. „Wszystkie ziemskie sprawy – nauczał – także ludzkie, doczesne działania muszą być skierowane ku Bogu”(List, 19.III.1954).
„Będę błogosławił imieniu Twojemu na wieki, Boże mój, mój królu”. W tym wołaniu, które powtarzaliśmy dziś w psalmie responsoryjnym, wyraża się jak gdyby cała treść duchowego życia błogosławionego Josemaría. Wielka miłość do Chrystusa, którym jest zafascynowany, uzdalnia go do poświęcenia się Mu na zawsze i do uczestnictwa w tajemnicy Jego męki i zmartwychwstania. Jednocześnie synowska miłość do Dziewicy Maryi skłania go do naśladowania Jej cnót. „Będę błogosławił imieniu Twojemu na wieki”: oto hymn, który wypływał spontanicznie z jego duszy
i budził w nim pragnienie ofiarowania Bogu całego siebie i wszystkiego, co go otaczało. Rzeczywiście, jego życie było przepełnione chrześcijańskim humanizmem, naznaczone pieczęcią dobroci, łagodnością serca i ukrytego cierpienia, którym Bóg oczyszcza i uświęca swoich wybranych.
Aktualność i transcendencja tego duchowego orędzia, głęboko zakorzenionego
w Ewangelii, są oczywiste, czego dowodem są także obfite owoce, którymi Bóg pobłogosławił życie i dzieło Josemaría Escrivá. Jego rodzinny kraj, Hiszpania, szczyci się swoim synem, wzorowym kapłanem, który potrafił otworzyć nowe horyzonty przed dziełem apostolstwa i ewangelizacji. Niech dzisiejsza radosna uroczystość będzie wydarzeniem, które natchnie wszystkich członków Prałatury Opus Dei, by bardziej zdecydowanie odpowiedzieli na powołanie do świętości, aktywniej uczestniczyli w życiu Kościoła, by byli zawsze świadkami autentycznych wartości Ewangelii, czego wyrazem jest zapał w pracy apostolskiej i szczególna troska o ubogich i potrzebujących."