Opus Dei

Het verlies van het zondebesef heeft geleid tot het verlies van het besef van de noodzaak van verlossing, en dus tot het vergeten van God door onverschilligheid. Maar de overwinning van Christus aan het kruis is een uitdrukking van Zijn barmhartigheid jegens ons, een verzekering dat “liefde sterker is dan zonde.” Barmhartigheid is de fundamentele wet die het hart van ieder mens zou moeten leiden als hij of zij kijkt naar een broeder of zuster die hij of zij op het levenspad tegenkomt.

God heeft mensen heerschappij over de wereld gegeven en hen opgedragen dit gezag uit te oefenen. Zorg voor het milieu is een morele plicht voor elk individu en voor de hele mensheid. Ecologie is een van de gebieden waarin de dialoog tussen christenen en volgelingen van andere religies bijzonder belangrijk is om wederzijdse samenwerking tot stand te brengen.

De Kerk ziet vrijheid als een eminent teken van het goddelijke beeld in de mens. Onze deelname aan Gods zaligheid is zo’n groot goed en zo ge-wenst door de goddelijke Liefde dat God het risico van de menselijke vrijheid heeft willen nemen. In de morele betekenis is vrijheid niet zozeer een natuurlijke eigenschap van de persoon als wel iets dat we kunnen bereiken, het resultaat van opvoeding, van de morele deugden die we hebben en van Gods genade.

De mens is het enige schepsel dat in staat is om datgene wat de materiële en eindige wereld overstijgt te kennen en lief te hebben. God heeft ons geschapen met een geest, zodat we Hem kunnen kennen en liefhebben. De schepping van de mens naar het beeld van God impliceert de mogelijkheid van een relatie van wederzijdse intimiteit. De mens, geschapen naar het beeld van God en deelnemend aan Hem die liefde is, is een wezen dat in staat is om lief te hebben.

Het is legitiem om je af te vragen of goddelijke interventies in onze wereld mogelijk en effectief zijn. De dagelijkse aanvaarding van de voorzienigheid is een daad van theologische hoop, die de verantwoordelijke uitoefening van vrijheid niet uitsluit, als deel van Gods plan. De voorzienigheid leidt de christen naar een houding van kinderlijk vertrouwen in God in alle omstandigheden.

De schepping is tegelijkertijd een geloofsmysterie en een waarheid die toegankelijk is voor de rede. God heeft alles geschapen “niet om Zijn glorie te vergroten, maar om die te openbaren en te communiceren.” De kennis en bewondering van goddelijke macht, wijsheid en liefde leidt de mens tot een houding van eerbied, aanbidding en nederigheid, waarbij hij in de aanwezigheid van God leeft en zich Gods kind weet.

God openbaarde Zichzelf beetje bij beetje, Zijn openbaring culmineerde in de incarnatie. Christus heeft de Kerk opgericht, die Zijn nagedachtenis levend houdt en Hem presenteert als degene die, na in deze wereld te hebben geleefd, is opgestaan en voor altijd onder ons blijft. Zij voert deze zending uit door het woord van God in de Heilige Schrift te bewaken, de Traditie door te geven en door middel van haar leergezag, verlicht door de Heilige Geest, te onderwijzen hoe te leven als christen in elke tijd.

Wij christenen delen met veel anderen idealen voor onze wereld: rechtvaardigheid, solidariteit en naastenliefde. Toch is samenwerken zonder wrijving of conflict vaak een uitdaging. Hoe kunnen liefde, rechtvaardigheid en solidariteit concreet vorm krijgen in ons leven?

De relatie met God, met onze naaste en met de aarde vormen de drie fundamentele menselijke relaties die in het scheppingsverhaal van Genesis worden gepresenteerd. Daarom roept de Kerk christenen op om actief bij te dragen om de sociale werkelijkheid vorm te geven, de zorg voor de schepping te bevorderen en het algemeen welzijn te ondersteunen.

In een wereld waar communicatie steeds toegankelijker wordt en slechts een klik verwijderd is, lijkt het paradoxaal genoeg steeds moeilijker om een echte dialoog te voeren. Juist hier kunnen christenen zich laten inspireren door het voorbeeld van Jezus, die andersdenkenden open tegemoet treedt en mensen verwelkomt zonder angst voor meningsverschillen of fouten.