Zondagmiddag reed een klein konvooi toeterende wagens door de Gentse straten. Twee ploegen van de Brusselse jeugdlub Narval hadden kort daarvoor in de sporthal van de Gentse universiteit de overwinning behaald in beide finales van het 15de drielandentoernooi zaalvoetbal. In de leeftijdsgroep 9 t/m 11 jaar had de Amsterdamse ploeg Inter Oranje de duimen moeten leggen. Bij de groep 12 t/m 13 jaar was het de Duitse ploeg Go die de tweede plaats behaalde.
Het organiserende land bewees daarmee dat spelen voor eigen publiek een flinke dosis extra energie oplevert. Inderdaad, voetballen voor de ogen van trotse ouders en onder het aanmoedigend geroep van uitgelaten broers en zusjes gaf de jeugdige spelers uit België onverwacht snelle benen en behendige voeten. Maar volgens de ouders was hun trots hoe dan ook terecht. “Je had dat moeten zien. Het samenspel en de opbouw van de aanvallen van onze jongens was indrukwekkend”, aldus de vader van Pierre, een jeugdige Narval-voetballer.
Belgische driekleur
Bij de aanvang van de finale had Raphaël, de jonge Brusselse coach, zijn spelers een duidelijke opdracht meegegeven: “Deelnemen is belangrijker dan winnen. Goed. Maar verliezen als je kan winnen, is niet serieus.” Woorden die blijkbaar hun uitwerking niet hebben gemist.
Bij aankomst van de rijdende stoet in het Gentse Don Bosco Technisch Instituut, plaats van het logement, werden alle spelers feestelijk onthaald voor de prijsuitreiking. Vervolgens namen de 250 aanwezigen plaats op de tribune van de sportzaal van de school. Uitbundig van vreugde, en onder een oorverdovend applaus van het publiek, namen de vier beste ploegen van elke leeftijdsgroep ‘hun’ trofee in ontvangst. De bekers, die de jongens het hele weekend met begerige ogen hadden bewonderd, werden hen plechtig door een sponsor overhandigd. Ondersteund door vele armen ging de beker telkens meteen de hoogte in. Daarna bogen de jonge sportlui hun glunderende hoofden als volleerde atleten licht voorover zodat de gouden, zilveren of bronzen medaille, aan een lint in Belgische driekleur, zachtjes over hun hals kon glijden. Voor sommigen leek het een echte droom.
Persoonlijke ontplooiing
Tijdens de daarop volgende feestelijke lunch werd nog lang en luidruchtig nagepraat over wat de jongeren tijdens deze sportieve tweedaagse hadden meegemaakt en geleerd.
Want dit jaarlijkse sportgebeuren kijkt verder dan de strikt sportieve horizon. “De doelstelling van dit toernooi”, zo zegt Thomas, als jeugdleider betrokken bij Club Middelheim uit Antwerpen, “is jongeren de gelegenheid geven zich via een sportief evenement persoonlijk en sociaal te ontplooien. En de edele zin van de sport te ontdekken. Het drielandentoernooi is een gelegenheid voor ontmoeting en contact tussen jongeren van verschillende landen. Het helpt hen grenzen te verleggen. Tijdens het toernooi werd aan de deelnemers ook een menselijke en christelijke vorming gegeven. Orde en kameraadschap, bijvoorbeeld, maar ook optimisme en stiptheid konden spontaan worden aangescherpt.”
Kunst van het winnen
De moeder van Filip was betrokken bij de logistieke ondersteuning van het toernooi: “De boodschap dat sport en ontspanning bij onze kinderen hand in hand kunnen samengaan met een gewoon christelijk leven werd in begrijpelijke woorden – en dat in de drie talen: Nederlands, Frans en Duits – door onze bisschop meegegeven tijdens de preek van de zondagsviering. Ook de manier waarop Mgr. Van Looy na de viering contact zocht met de kinderen en ouders was bijzonder sympathiek.”
Zondagmorgen om acht uur had de Gentse bisschop, Mgr. Luc Van Looy, als hoofdcelebrant de eucharistie opgedragen in de kerk van Maria Hulp der Christenen, gelegen naast het Don Bosco Technisch Instituut. De tweehonderd aanwezigen: deelnemers aan het toernooi, begeleiders, ouders en familieleden, moedigde hij aan zich voor God open te stellen: “Wij kunnen voor ons geloof uitkomen, als wij een goed contact hebben met God. Wij moeten ons bewust worden wie God eigenlijk is. Het is belangrijk dat wij God echt God laten zijn. Indien iemand heeft geleerd met God om te gaan, kan hij ook voor God kiezen in de wereld. En het is vanuit de eucharistieviering dat wij Christus kunnen meenemen naar de maatschappij om daar van Hem te getuigen.”
Het verloop van de misviering werd door de aanwezigen gevolgd in een drietalig misboekje, dat voor de gelegenheid door enkele ouders was samengesteld.
Met een knipoog gaf de bisschop na afloop van de viering nog de raad: “Het is een kunst te winnen. Maar ook verliezen is een kunst. En als iemand u een trap geeft, vergeef het hem dan. In elk geval wens ik jullie voor vandaag veel vreugde en veel animatie.”
Volgend jaar is het de beurt aan Nederland om het 16de drielandentoernooi als een sportief familiefeest te organiseren.