In zijn tweede levensjaar werd de kleine Jozefmaria ziek. De ziekte was een gevolg van een ontsteking die volgens de dokter dodelijk was. Ten huize van de Escrivá's werd het stil. Dokter Camps, die al het mogelijke had geprobeerd om zijn leven te redden, verzamelde moed en zei tegen zijn vader: — "Hij zal er morgenochtend niet meer zijn."
José Escrivá en zijn vrouw Dolores Albás waren diepgelovige christenen en zij vroegen God met veel vertouwen om de genezing van hun kind. De moeder beloofde de Heilige Maagd Maria dat, als hij zou genezen, zij hem op bedevaart zou meenemen naar de Mariakapel van Torreciudad, gelegen op één van de bergkammen van de voorlopers van de Pyreneeën.
De volgende ochtend kwam de dokter terug.
— "Hoe laat is het kind overleden?" vroeg hij, zeker van de dood van de jongen.
De vader, die zijn vreugde niet kon inhouden, antwoordde:
— "Hij is niet alleen niet overleden, hij is genezen!"
De Escriva's kwamen hun belofte na en namen de kleine Jozefmaria mee op bedevaart naar de Mariakapel van Torreciudad over de lange weg die liep tussen de ravijnen en steile rotsen van Cinca, dichtbij de Pyreneeën. Het was het eerste bezoek van de kleine Jozefmaria aan Torreciudad en die dag hield zijn moeder hem voor: — "Zoon, voor iets heel groots heeft de Maagd Maria je op deze wereld laten blijven want je was meer dood dan levend."