Opus Dei

De weg die we samen met God gaan, kent zowel momenten van vreugde als tijden van moeite en vermoeidheid. Trouw blijven aan het leefplan betekent niet dat we alles perfect moeten doen, maar dat we verankerd blijven in Gods liefde en bij Hem onze rust vinden.

Ons werk draagt niet alleen bij aan het goddelijke scheppingsplan, maar kan ook deel uitmaken van het werk van verlossing. Wanneer het in Christus wordt gedaan, met naastenliefde en een priesterlijke ziel, wordt het tot middel van heiliging en omvorming van de wereld. Dat is hoe het dagelijks werk een eucharistisch offer wordt en daarmee een weg tot God.

Op 1 november vieren we het feest van Allerheiligen en wanneer we elke zondag tijdens de Mis het Credo uitspreken, zeggen we: “Ik geloof in de gemeenschap van de heiligen” — maar wat is de gemeenschap van de heiligen precies? Wat bedoelen we met deze uitdrukking?

De sacramenten zijn werkzame tekenen van genade. Heiligmakende genade is een vaste en bovennatuurlijke gesteldheid die de ziel vervolmaakt om haar in staat te stellen met God te leven. De zeven sacramenten komen overeen met alle fasen en belangrijke momenten van het leven van iedere christen: de sacramenten geven geboorte en groei, genezing en zending aan het christelijk geloofsleven. Zij vormen een geordend geheel, met de Eucharistie als middelpunt, aangezien zij de Auteur van de sacramenten zelf bevat.

Het verrezen lichaam zal echt en materieel zijn, maar geen aardse of sterfelijke aard hebben. Het raadsel van de dood kan alleen worden begrepen in het licht van de verrijzenis van Christus en onze eigen verrijzenis in Hem. Het eeuwige leven geeft de ultieme en blijvende betekenis aan het menselijk leven, aan ethische inzet, aan vrijgevige toewijding, aan zelfopofferende dienstbaarheid, en aan de inspanning om Christus’ leer en liefde aan alle zielen door te geven.

Het goede nieuws van de Verlossing vereist dat de Kerk aanwezig is in de wereld. Het evangelie is een verkondiging van de omvorming van de wereld naar Gods plan. De sociale leer van de Kerk maakt deel uit van de sociale moraaltheologie, die voortkomt uit een christelijke opvatting van de mens en het politieke leven. De sociale moraal van de Kerk leert dat geestelijke en morele goederen belangrijker zijn dan materiële goederen.

De Kerk is tegelijk menselijk als goddelijk. Zij leeft en handelt in de wereld, maar haar doel en kracht liggen niet hier op aarde, maar in de hemel. De Kerk zoekt alleen het heil van de mensheid, maar ze houdt zich ook bezorgd over tijdelijke zaken. Elke christelijke gelovige neemt deel aan de zending van de Kerk overeenkomstig zijn of haar levensstaat en roeping en de ontvangen gaven.

De Kerk is een gestructureerde gemeenschap waarin sommigen de opdracht hebben om anderen te leiden. De bijstand van de Heilige Geest aan de hele Kerk, opdat zij niet zou dwalen in het geloof, wordt ook gegeven aan het leergezag opdat het getrouw en authentiek het Woord van God zou onderwijzen. De Kerk heeft altijd alleen gedoopte mannen tot het priesterschap geroepen; Ze heeft zich gebonden gevoeld door de wil van Christus, die alleen mannen als apostelen koos.

Tijdens Zijn hele leven heeft Christus duidelijk gemaakt hoe Zijn Kerk eruit zou komen te zien. De Kerk is de gemeenschap van allen die de herscheppende genade van de Geest hebben ontvangen waardoor ze kinderen van God worden. Alle gedoopten delen in het gemeenschappelijke priesterschap. Ze zijn geroepen om mannen en vrouwen in een relatie met God te brengen. De oecumenische beweging is een kerkelijk doel dat streeft naar zichtbare eenheid onder christenen in de ene Kerk die door Christus is gesticht.

De Heilige Geest handelt in de Kerk door middel van de sacramenten. We zeggen vaak dat de Heilige Geest als de ziel van de Kerk is, omdat Hij daarin sommige van de functies vervult die de ziel in het lichaam vervult. Hij brengt de Kerk tot leven, zet haar aan om Zijn missie uit te voeren, verenigt haar in liefde. Hij is de innerlijke leraar die in ons hart spreekt, die ons de geheimen van God onthult, die ons helpt te onderscheiden wat God welgevallig is.