To Chrystus przechodzi, 176 Assumpta est Maria in coelum, gaudent angeli. Maryja przez Boga została z duszą i ciałem wzięta do nieba. Cieszą się aniołowie, cieszą się ludzie. Dlaczego doświadczamy dziś szczególnej radości, dlaczego radujące sie serce chce wyskoczyć z piersi, dlaczego dusza zatopiona jest w pokoju ? Ponieważ świętujemy wyniesienie do chwały naszej Matki i jet normalną rzeczą, że my, Jej dzieci, odczuwamy specjalną radość widząc jak jest szanowana przez Przenajświętszą Trójce (...).

Wszyscy jesteśmy Jej dziećmi; Ona zaś jest Matką wszystkich ludzi. I teraz cała ludzkość wspomina Jej chwalebne Wniebowzięcie: Maryja, córka Boga Ojca, matka Syna Bożego i oblubienica Ducha Świętego, zostaje wzięta do nieba. Większym o Niej jest tylko Bóg.

To Chrystus przechodzi, 171

Zauważcie jednak, że Bóg zechciał wywyższyć swoją Matkę, nie oszczędzając Jej na ziemi cierpienia, zmęczenia pracą, ani też światłocieni wiary. A tamtej kobiecie, która pewnego dnia przerwała Jego mowę, wypowiadając pochwały: Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi które ssałeś, odpowiedział: Owszem, ale przecież błogosławieni ci, którzy słuchają Słowa Bożego i zachowują je. Była to pochwała dla Jego Matki, dla Jej fiat, dla Jej szczerego niech się stanie, dla Jej pełnego oddania się Jemu, które nie ukazało się w triumfalnych czynach, lecz w ukrytych i cichych poświęceniach każdego dnia.(...)

Jeśli chcemy upodobnić się do Boga, jeśli chcemy być przebóstwieni, powinniśmy zacząć być ludźmi, przeżywając w obliczu Boga nasz zwykły i ludzki stan, uświęcając to wszystko, co wydaje się małe. W ten właśnie sposób żyła Maryja, pełna łaski, i była przedmiotem Bożej radości. Chociaż wyniesiona ponad aniołów i świętych, prowadziła bardzo proste życie.

Maryja jest stworzeniem takim jak my, ma serce stworzone do uniesień i radości, ale też i do cierpienia i łez. Przed wyjawieniem Jej przez Archanioła Gabriela Bożych planów, Maryja nie wiedziała, że od wieków została wybrana na Matkę Mesjasza. Uważała się za uniżoną służebnicę, i dlatego z głęboką pokorą rozpoznała, że w Niej wielkie rzeczy uczynił Wszechmocny.

To Chrystus przechodzi, 172