Czym jest „obcowanie świętych"?
Wyrażenie „obcowanie świętych" oznacza przede wszystkim wspólne uczestnictwo wszystkich członków Kościoła w rzeczach świętych (sancta): w wierze, w sakramentach, zwłaszcza w Eucharystii, w charyzmatach i innych darach duchowych.
Oznacza również wspólnotę pomiędzy osobami świętymi, czyli tymi, którzy przez łaskę zjednoczyli się z Chrystusem umarłym i zmartwychwstałym. Jedni jeszcze pielgrzymują po tym świecie; inni, już zmarli, oczyszczają się, wspomagani również naszymi modlitwami; inni wreszcie cieszą się już chwałą Boga i wstawiają się za nami. Wszyscy razem tworzą w Chrystusie jedną rodzinę, Kościół, dla uwielbienia i chwały Trójcy Świętej.
Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego, 194-195.
Jak wyjaśniłbyś obcowanie świętych?
„Komunia świętych. — Jakże ci to wytłumaczyć? — Wiesz, czym dla ciała jest transfuzja krwi? Tym samym dla duszy staje się komunia świętych." Opus Dei
„Przeżywajcie w szczególny sposób komunię świętych, a każdy odczuje, - zarówno w chwili walki wewnętrznej, jak i podczas pracy zawodowej, radość i siłę wypływające ze świadomości, że nie jest sam."
„Pamiętaj stale, że współpracujesz w formacji duchowej i ludzkiej tych, którzy cię otaczają, oraz wszystkich dusz - aż tak daleko sięga to błogosławione Świętych Obcowanie. W każdej chwili: kiedy pracujesz i kiedy odpoczywasz, kiedy widzą cię wesołym bądź zmartwionym; kiedy w czasie swych zajęć bądź na ulicy wznosisz modlitwę dziecka Bożego i objawia się pokój twojej duszy; kiedy widać, że cierpiałeś - że płakałeś - a ty się uśmiechasz."
Podczas Mszy świętej
Przed chwilą, przed lavabo, wzywaliśmy Ducha Świętego, prosząc Go, aby pobłogosławił ofiarę przygotowaną Jego świętemu Imieniu. Po oczyszczeniu zwracamy się do Trójcy Świętej: Suscipe, Sancta Trinitas, aby przyjęła to, co składamy na pamiątkę życia, Męki, Zmartwychwstania i Wniebowstąpienia Chrystusa, ku czci Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy, ku czci wszystkich świętych.
Aby ofiara przyniosła zbawienie wszystkim, kapłan modli się: Orate, fratres, ponieważ ta ofiara jest moja i wasza, całego Kościoła świętego. Módlcie się, bracia, nawet gdyby niewielu było was zgromadzonych; nawet gdyby fizycznie był obecny tylko jeden chrześcijanin i nawet gdyby był tylko sam celebrans - ponieważ każda Msza jest ofiarą powszechną, okupem za wszystkie pokolenia, języki, ludy i narody.
Dzięki obcowaniu świętych wszyscy chrześcijanie otrzymują łaski z każdej Mszy, zarówno gdy jest ona sprawowana wobec tysięcy ludzi, jak i wtedy, gdy kapłanowi pomaga, jako jedyny uczestniczący, roztargniony, być może, chłopiec. W każdym przypadku ziemia i niebo jednoczą się, aby zaśpiewać wraz z Aniołami Pana: Sanctus, Sanctus, Sanctus...
Jedność jest siłą
Oto jesteśmy, consummati in unum! (J 17, 23), w jedności prośby i zamiarów, gotowi rozpocząć tę chwilę rozmowy z Panem, z odnowionym pragnieniem bycia skutecznymi narzędziami w Jego rękach. Przed Jezusem Eucharystycznym – jak bardzo lubię czynić wyraźny akt wiary w rzeczywistą obecność Pana w Eucharystii! – rozbudźcie w waszych sercach pragnienie przekazywania poprzez waszą modlitwę bicia serca pełnego mocy, które dotrze do wszystkich miejsc na ziemi, aż do ostatniego zakątka planety, gdzie znajduje się człowiek, który hojnie poświęca swoje istnienie w służbie Boga i dusz. Ponieważ, dzięki niewypowiedzianej rzeczywistości obcowania świętych, jesteśmy solidarni – współpracownikami, jak mówi św. Jan (3 J 8) – w dziele szerzenia prawdy i pokoju Pana.
Ja każdego dnia pamiętam o tobie i posyłam ci inne listy... Błogosławione obcowanie świętych! Na naszej drodze, synu mój, jest życie tą nadprzyrodzoną jednością rodziny, która sprawia, że uczestniczymy w modlitwach, poświęceniach i pracach drugich.
Św. Josemaría Escrivá, list do Emiliano Amanna, Burgos 5-III-1938