Drodzy Bracia I Siostry!
Z radością pozdrawiam was, dzień po kanonizacji bł. Josemarii Escrivy. Dziękuję za słowa Prałata Opus Dei, ks. Biskupa Javiera Echevarria, wypowiedziane w imieniu was wszystkich. Witam wielu kardynałów, biskupów oraz księży przybyłych na tę uroczystość.
Wydarzenie to jednoczy ogromną różnorodność wiernych, przybyłych z wielu krajów, pochodzących z różnych środowisk społecznych i kulturalnych: kapłanów i świeckich, mężczyzn i kobiety, starszych i młodszych, intelektualistów i robotników, a wreszcie i dzieci... szczególnie te nowonarodzone!
Świadczy to o gorliwości apostolskiej w duszy Założyciela Opus Dei.
W jego sercu płonie wierność w pełnieniu Woli Bożej do końca. Dla każdego Pan ma plan, każdemu przeznaczył misję na ziemi. Poza tym planem człowiek nie może siebie zrozumieć, żyje tylko by go realizować.
Św. Josemaria został wybrany przez Boga by ogłosić powszechne powołanie do świętości. Wskazuje na codzienne życie, zwyczajne czynności, jako na drogę do świętości. Był świętym zwyczajności. Był rzeczywiście przekonany, że dla żyjących wiarą, wszystko jest możliwością do spotkania Boga, skłania do modlitwy. Patrząc w ten sposób odkrywamy nieoczekiwaną wielkość życia codziennego. Świętość leży naprawdę w zasięgu wszystkich.
Escriva de Balaguer był świętym o wielkim sercu. Wszyscy, którzy kontaktowali się z nim, niezależnie od wykształcenia czy sytuacji społecznej, wyczuwali w nim Ojca, całkowicie oddanego w służbie innym. Był bowiem przekonany, że każda dusza jest wspaniałym skarbem, że każdy człowiek wart jest krwi Chrystusa. Ta prawda jest wyraźnie widoczna w poświęceniu, z jakim oddawał się posłudze kapłańskiej oraz wspierał tak wiele dzieł apostolskich i wspierających potrzebujących.
Święty Josemaria otrzymał łaskę zrozumienia głębokiego sensu Dziecięctwa Bożego i przekazał nam jak je odkryć. Ojciec, który ukazuje się nam w różnorakich sytuacjach życia. Ojciec, który nas kocha, podąża za nami krok w krok, ochrania, rozumie nas i czeka na to by każdy odpowiedział miłością na Jego Miłość. Rozważnie tej obecności, które wszędzie towarzyszyło św. Josemarii, daje chrześcijaninowi pewność gdy trzeba zawierzyć Ojcu niebieskiemu. Nie czuje się on wtedy samotny, nie obawia się. Gdy pojawia się Krzyż, nie jest postrzegany jako kara, ale raczej jako misja powierzona osobiście przez Boga. Taka postawa pozwala chrześcijaninowi optymistycznie patrzeć na świat, gdyż wie on, że jest synem Boga w Chrystusie.
Św. Josemaria był głęboko przekonany, że życie chrześcijańskie pociąga za sobą pewną misję i apostolstwo - jesteśmy tu by naśladować Chrystusa. Namiętnie kochał świat, miłością odkupieńczą (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 604). Właśnie dlatego jego nauczanie pomogło wielu zwyczajnym wiernym, w odkryciu odkupieńczej roli wiary i jej roli na ziemi.
Jego orędzie skłania chrześcijan do działania tam, gdzie skupia się ich życie obywatelskie. Z tego może płynąć życie przepełnione wiarą, które jest jedną z największych potrzeb naszych czasów.
Św. Josemaria oddał swe życie na służbę Kościołowi. W jego pismach tysiące ludzi odnajduje źródła inspiracji. Drodzy Bracia i Siostry, w gotowości służenia Kościołom lokalnym, przyczyniacie się do umacniania ducha komunii (List Apostolski Novo Millenio Ineunte, 42-45), jednego z najważniejszych celów naszych czasów.
Dziękuję wszystkim obecnym, szczególnie przybyłym z daleka. Zachęcam was, drodzy Bracia i Siostry, byście dawali świadectwo wiary wszędzie, naśladując przykład waszego Założyciela. Towarzyszy wam moja modlitwa. Z serca błogosławię was i waszą działalność.