Tekst w formacie pdf

1. Pokój

Nie daj się wprowadzić w przedprymicjny stres. Święcenia są ważniejsze od prezentów, od obiadu i obrazków prymicyjnych. Rodzina może zarazić cię nerwówką drugorzędnych spraw. Mogą pojawić się dziwne niepokoje, pokusy skrupułów, nieuzasadnionych wątpliwości ostatniej chwili, itp.

2. Świecenia – okazja do apostolstwa

Rodzina, sąsiedzi, koledzy i koleżanki będą pod wrażeniem Twoich święceń. Warto tę szczególną okazję wykorzystać, aby szczerze porozmawiać i pomóc im zbliżyć się bardziej do Boga (odbyć spowiedź po latach, podjąć postanowienie zmiany).

3. Radość pierwszej placówki

Zrób mocne postanowienie: pierwsza parafia musi zapisać się w pamięci jako najwspanialsza. To zależy od ciebie! Wejdź dobrą nogą, zero konfliktów. Nie porównuj się z kolegami, przeciwstawiaj się każdemu przejawowi zazdrości.

4. Neoprezbiterem jest się bardzo krótko

Otoczenie już szybko przestanie zwracać na ciebie uwagę. Po kilku miesiącach staniesz się „zwykłym księdzem”. Nie poddawaj się emocjom samotności i urażonej dumy! Nie zaniedbuj spotkań z kolegami kursowymi, dbaj o regularną spowiedź. Bądź szczery wobec tych, którzy mogą ci pomóc cieszyć się z tego, że jesteś „zwykłym księdzem”.

5. Od dnia święceń bądź księdzem na 100%

Podczas tego lata nie jedź na „świeckie wakacje” (plaża, turystyka, itp.). Na parafii nikt ci nie zorganizuje czasu tak, jak w seminarium. Być może będzie luźno i pojawi się myśl: po co ja tutaj jestem? Naucz się gospodarować czasem, stawiaj kapłańskie obowiązki na pierwszym miejscu. Nie dosypiaj w czasie dnia i nie dojadaj poza posiłkami. Nie zapełniaj czasu Internetem lub TV. Rób plan zajęć z perspektywą miesiąca, tygodnia.

6. Odwaga

Nie obawiaj się błędów (uczymy się pływać, pływając). Pracy duszpasterskiej nauczysz się w praniu. Dlatego przyjmuj uwagi z pokorą i bez nerwów (również te najmniejsze). Nie pozwalaj na autoblokadę wmówienia sobie, że np. nie potrafisz mówić do dzieci, do intelektualistów, że nie lubisz pogrzebów, itp.

7. Nie zapominaj o Seminarium

Nie upadają drzewa, które są głęboko zakorzenione w ziemi. W pierwszych miesiącach odwiedzaj Seminarium częściej. Wpadnij, aby się pomodlić, porozmawiać z przełożonymi, ojcem duchownym. Podejmij temat książek, które obiecałeś sobie w wolnych chwilach przeczytać. Pomyśl o dalszym rozwoju intelektualnym.

ks. Stefan Moszoro-Dąbrowski