Jeśli przejrzycie Pismo Święte, odkryjecie w każdym miejscu obecność miłosierdzia Bożego: napełnia ziemię, rozciąga się na wszystkie Jego dzieci, super omnem carnem; ogarnia nas, wychodzi nam naprzeciw, otacza nas, by nam pomagać i nieustannie jest potwierdzane. Bóg, troszcząc się o nas jak kochający Ojciec, patrzy na nas w swoim miłosierdziu: miłosierdziu łaskawym, pięknym jak chmury deszczowe w czasie posuchy.
Pan Jezus podsumowuje i streszcza całą tę historię miłosierdzia Bożego: Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. A innym razem: Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Pośród tylu scen Ewangelii wyryła się nam również mocno w pamięci łaskawość wobec jawnogrzesznicy, przypowieść o synu marnotrawnym, o zaginionej owcy, o dłużniku, któremu darowano dług, wskrzeszenie syna wdowy z Nain. Ileż racji wynikających ze sprawiedliwości tłumaczy ten wielki cud! Umarł jedyny syn owej ubogiej wdowy, syn, który nadawał sens jej życiu, który w starości mógł jej służyć pomocą. Jednak Chrystus nie dokonuje cudu z powodu sprawiedliwości; robi to ze współczucia, gdyż w swoim wnętrzu wzrusza się na widok ludzkiego bólu.
Jaką pewność powinno dawać nam miłosierdzie Pana! Jeśliby się on żalił przede Mną, usłyszę go, bo jestem litościwy. Jest to zaproszenie i obietnica, której nie omieszka wypełnić. Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleźli łaskę dla uzyskania pomocy w stosownej chwili. Nieprzyjaciele naszego uświęcenia nic nie wskórają, ponieważ to miłosierdzie Boże nas ochrania. A jeśli - z własnej winy i z powodu swojej słabości - upadamy, Pan przychodzi nam na ratunek i nas podnosi. „Nauczyłeś się wystrzegać opieszałości, oddalać od siebie arogancję, wzrastać w pobożności, nie być więźniem światowych spraw, nie przedkładać marności nad wieczność. Skoro jednak słaby człowiek nie może pewnie kroczyć po śliskim świecie, dobry lekarz wskazał ci lekarstwo przeciw dezorientacji, a miłosierny sędzia nie odmówił ci nadziei przebaczenia” (św. Ambroży).
To Chrystus Przechodzi, nr. 7
Spójrz, jak głębokie miłosierdzie tkwi w sprawiedliwości Bożej! - Bo w ludzkich sądach wymierza się karę temu, kto się przyznał do winy, natomiast w sądzie Bożym uzyskuje się przebaczenia.
Niech będzie błogosławiony święty Sakrament Pokuty!
Droga, nr 309
Przyzwyczaj się składać swoje nędzne serce w Słodkim Niepokalanym Sercu Maryi, aby ci je oczyściło z tylu naleciałości, i doprowadziło cię do Najświętszego i Miłosiernego Serca Jezusa.
Bruzda, nr 830
Tak, masz rację: jak głęboka jest twoja nędza! Gdybyś szedł o własnych siłach, gdzież byś był teraz, dokąd byś doszedł?... „Tylko Miłość pełna miłosierdzia może kochać mnie nadal”, stwierdziłeś.
- Pociesz się: On nie odmówi ci ani swojej Miłości, ani swego Miłosierdzia, jeśli Go będziesz szukał.
Kuźnia, nr 897
(...) Trzeba wytrwale zwracać się do Trójcy Przenajświętszej, żeby zlitowała się nad wszystkimi. Kiedy mówię o tych rzeczach, przeraża mnie myśl o sprawiedliwości Boga. Uciekam się do Jego o miłosierdzia, do Jego łaskawości, żeby nie patrzył na nasze grzechy, lecz na zasługi Chrystusa i Jego Świętej Matki, która jest również naszą Matką, na zasługi Patriarchy Świętego Józefa, który służył Mu za Ojca, na zasługi świętych.
To Chrystus Przechodzi, nr. 52