Po pierwszym spotkaniu ze św. Josemarią 25 stycznia 1944 r., Guadalupe często udawała się do ośrodka Opus Dei przy ulicy Jorge Manrique, gdzie poznała pierwsze kobiety z Dzieła. Encarnita Ortega, jedna z nich, wspomina: „Byłam pod wrażeniem nie tylko jej radości i prostoty, ale także jej zawodowego zaangażowania i zdecydowanego charakteru”. W ten sposób Guadalupe odkryła w duchu Dzieła sposób by obcować z Bogiem w codzienności. Nauczyła się modlitwy - jako osobistego i zażyłego dialogu z Bogiem – oraz innych praktyk pobożności, które stopniowo włączała do swojego codziennego życia.

W dniach 12-17 marca, Guadalupe uczestniczyła w rekolekcjach w domu przy ulicy Jorge Manrique. Widząc, że większość uczestników prosiła ks. Josemaríę o rozmowę, uznała za stosowne, aby porozmawiać z nim. Nie wiedząc, jak zacząć, powiedział po prostu: „Bardzo lubię św. Jana od Krzyża”. Guadalupe wspominała potem, że ksiądz Josemaria pomógł jej wyjść z zakłopotania. Dał jej kilka rad, jak poprawić swoje życie duchowe. Następnie skierowała rozmowę na temat powołania, o którym mówiła już mu przy pierwszym spotkaniu.

W tych dniach rekolekcji, światło Bożego powołania, które pojawiło się 25 stycznia, zostało potwierdzone w jej sercu. Guadalupe zapisała w swoim dzienniku 15 marca: "Rozmawiałam z Ojcem [św. Josemaríą] i zdecydowałam się wstąpić do Dzieła. Następująca notatka pochodzi z dnia 19 marca: "Święto św. Józefa. Napisałem prośbę o przyjęcie do Dzieła”.

W kilku krótkich i zwięzłych zdaniach wyraziła na piśmie swoje pragnienie przynależności do Opus Dei, zgodnie z boskim wezwaniem, i zaangażowania swoich najlepszych energii w to nadprzyrodzone przedsięwzięcie, z pomocą łaski. Była też wzmianka o świętym Patriarsze: "Ojcze, proszę Cię, jako o największą łaskę, jaką można mi udzielić, abym została przyjęta do Dzieła, ponieważ Bóg w Jego wielkiej dobroci chce, abym w nim pracowała ze wszystkich sił, co obiecuję czynić z pomocą Boga i Najświętszej Dziewicy, i św. Józefa, którego traktuję jako mego szczególnego orędownika w Niebie”.