Vakantie: tijd voor het gezin

De vakantie is een tijd van ontspanning en samen zijn met het gezin. We vroegen Bertrand Boutin en zijn vrouw Bernadette, beiden lid van Opus Dei, hoe zij hun zomer organiseren. Ze zijn Frans en hebben zes kinderen in de leeftijd van 9 tot 20 jaar.

De familie Boutin.

Hoe brengen jullie de zomervakantie door?

Het zijn momenten voor rust. Als we allen meer ontspannen zijn, is het eenvoudiger om bij elkaar te zijn, en om ons als een gezin te voelen. We delen onze ideeën, we praten met elkaar en we komen de tijd goed door.

Hoe rusten jullie uit zonder je te vervelen?

We proberen om eenvoudige doch leuke dingen te doen. De gezinsagenda is meer ontspannen: iedereen staat op wanneer die wil (altijd in elk geval voor 11 uur), we ontbijten laat, we verrichten enkele kleine huishoudelijke taken en gaan naar het zwembad in de stad.

We eten gezamenlijk en goed, omdat een goede maaltijd het hart verblijdt. Vaak nodigen we vrienden uit of vriendjes van onze kinderen. Ze worden altijd goed onthaald. We vragen onze kinderen om zich, ondanks de warmte, netjes te kleden uit respect voor de anderen.

We proberen activiteiten te organiseren waaraan we allemaal, ongeacht de leeftijd, kunnen deelnemen. Er is geen vastgestelde tijd voor het huiswerk – iedereen moet hierin de eigen verantwoordelijkheid nemen –, maar we proberen om na het middageten gezamenlijk wat te lezen.

"Als we allen meer ontspannen zijn, is het eenvoudiger om bij elkaar te zijn, en om ons als een gezin te voelen. We delen onze ideeën, we praten met elkaar en we komen de tijd goed door."

En geen videospelletjes. Ooit hebben we geprobeerd om computerspelletjes te spelen, maar we merkten al snel dat het verre van eenvoudig is om een gezinssfeer te scheppen voor een computerscherm. Dus geven we er de voorkeur aan om andere dingen te doen.

’s Avonds eindigt de dag om uiterlijk 12 uur. Op dat tijdstip gaat iedereen slapen.

Hoe worden de kinderen ingeschakeld bij huishoudelijke taken?

Gewoonlijk doen we kleine karweitjes aan het huis, ieder naar eigen vermogen: schilderen, het schuren van hout. De jongsten mogen spullen brengen met de kruiwagen, etc.

Het belangrijkste is, dat iedereen wat doet. Moeder maakt nooit in haar eentje het eten klaar, er is altijd iemand die haar helpt. En iedereen in ons huis, jongens en meisjes, weten wat ze moeten doen: tafeldekken, het eten klaar maken, boodschappen doen, strijken, was ophangen…

Zijn de kinderen het altijd eens met de plannen die jullie als ouders bedenken?

Natuurlijk niet! We proberen bijvoorbeeld samen naar de bergen te gaan, ook al hebben sommigen geen zin; ze gaan dan dwars liggen of weigeren bergschoenen te dragen. Maar als we eenmaal vertrokken zijn, zorgen de sfeer en de geïmproviseerde spelletjes er uiteindelijk altijd voor dat alle kinderen tevreden zijn. Soms hebben we na de wandeling een kleine verrassing (pannenkoeken, broodjes, ijsjes, etc.).

'De vakanties verlopen beter als deze ruzies worden opgelost met een gevoel voor humor.'

Hoe bereiken jullie dat ook de oudere kinderen plezier beleven aan de zomervakantie met de ouders?

We kunnen de kinderen niet altijd verplichten om steeds met ons mee te gaan, vooral niet vanaf hun15de of 16de jaar. Met respect voor hun vrijheid, vereenvoudigt een feestelijke sfeer de zaken: boottochtjes, bergwandelingen of fietstochten, karweitjes aan een vakantiehuisje of vergelijkbare activiteiten. Als de kinderen weten dat er goede plannen zijn in een gezellige sfeer, zijn ze er graag bij.

En God in de vakantieperiode?

Zondag is de belangrijkste dag van de week en de kinderen weten dat. Ze gaan wat netter gekleed naar de kerk. De maaltijden krijgen iets speciaals: een voorgerecht, een lekker toetje. De kinderen weten dat wij dagelijks naar de Mis gaan, dat we enige tijd besteden aan gebed en dat we de rozenkrans bidden. Soms gaan ze op eigen initiatief met ons mee. Maar we verplichten ze niet.

Soms zijn ouder bang om de kinderen met hun vrienden te laten optrekken. Wat is jullie ervaring daarmee?

Om de kinderen naar het buitenland te sturen of op een zomerkamp, zonder iets te weten over de sfeer waarin zij terechtkomen, lijkt ons een risico: slecht gezelschap, alcohol, drugs, etc. We vertrouwen onze kinderen, maar soms is de druk tamelijk groot. Daarom zijn we waakzaam. Als een van de oudsten met vrienden daar naar toe wil gaan, laten we hem vertrekken. Maar zoals elke ouder, willen weten met wie, waarheen, wanneer en hoe.

Is de beste vakantie die waarbij iedereen tevreden is?

Goed, we zijn niet een modelgezin! In ons huis, zoals overal, zijn er soms ruzies en meningsverschillen bij de kinderen onderling of met de ouders. Het is zaak om deze wrijvingen niet te dramatiseren. De vakanties verlopen beter als deze ruzies worden opgelost met een gevoel voor humor.

En de ouders, rusten jullie uit?

Tijdens de vakanties proberen we elke dag wat tijd voor onszelf te nemen en ten minste een dag per week voor ons beiden.

Ik ben ervan overtuigt dat de vrouw de bepalende factor in het gezin is. Als moeder het goed maakt, gaat het goed met het gezin en zijn de kinderen tevreden. De vrouw krijgt alles gedaan, maar ze moet op haar rust letten. Dat is een zorg die de man met haar moet delen.