Ik begon mijn doctorstudie toen ik al een man en drie kinderen had. Ik heb veel moeite moeten doen om de filosofie weer op te pakken, omdat ik me er gedurende enige jaren helemaal niet meer mee bezig had gehouden. Ik ging helemaal op in de schoonmaak van het huis en in de zorg voor de kleding, in de keuken, in de babyluiers…

In het begin vond ik het heel moeilijk om mijn huiselijke plichten en mijn studie te combineren. Ik slaagde er niet in om het goed te doen. Ik werkte ‘s nachts door, de kinderen kwamen te laat op school en mijn humeur liet veel te wensen over.

In die tijd ben ik begonnen me meer te verdiepen in het onderricht van de heilige Jozefmaria Escrivá en daar kwamen verbazingwekkende resultaten uit voort. Ik begon te ontdekken dat ieder werk, zelfs het saaiste, goed gedaan moest worden. Ik begreep dat ik tot dan toe me niet zozeer met de dingen bezig hield, als wel erdoor werd opgeslorpt, of ik nou een half uur of een halve dag de tijd had.

Voor mij was het een ontdekking punt 506 van De Voor te lezen: Je ontwikkelt een onvermoeibare activiteit. Maar er zit geen lijn in en daarom heeft het weinig effect. Ik moet denken aan wat ik ooit van een zeer betrouwbaar iemand hoorde. Ik wilde iemand tegenover zijn meerdere prijzen en zei: “Wat verzet hij een werk!” Ik kreeg dit antwoord: Zegt u liever: “Wat maakt hij een drukte!”

- Je ontwikkelt een onvermoeibare, steriele activiteit… Wat maak je een drukte!

Het laatste waar ik aan dacht was, mijn leven op orde te brengen. Ik sliep liever ’s nachts niet dan de tijd tussen het werk in huis en het onderzoek goed te verdelen. Toch liet deze gedachte van De Voor me geen rust en daarom besloot ik het te proberen. Ik begon alles, in het begin met weinig overtuiging, daarna met steeds meer, zo in te delen dat ik aan iedere zaak niet meer en niet minder tijd besteedde dan ervoor nodig was.

Dat bracht vrede en harmonie in huis. Wanneer ik me er nu op toeleg iedere activiteit goed te doen en af te maken, voel ik mijn huiselijke plichten niet als een last. Natuurlijk gebeuren er soms onverwachte dingen, of schat ik mijn tijd verkeerd in, maar in beginsel heeft iedere dag zijn rooster, waar ik me aan probeer te houden, en is er tijd voor alles.

Als ik op mijn eigen krachten zou steunen, zou mijn inspanning om orde in de dag aan te brengen snel verdwenen zijn, maar ik tracht de bovennatuurlijke zin van mijn werk te ontdekken en dat bemoedigt me om door te gaan.

Het getuigenis van Izabela Siekanska staat in de brochure ‘De vreugde van de kinderen van God’, uitgegeven door het Informatiebureau van het Opus Dei.