Mijn geliefde dochters en zonen, moge Jezus jullie behoeden!

Op 24 december begint het Heilig jaar voor de hele Kerk. Juist de dagen van Kerstmis spreken ons over de centrale boodschap die de Paus heeft aangegeven voor het Jubeljaar: de hoop.

Menselijk bekeken zou die nacht in Bethlehem reden tot wanhoop kunnen zijn. Jezus is geboren omgeven door eenzaamheid, armoede en kou; zonder eerbetoon en gerieflijkheid: alleen verwelkomd door de liefdevolle zorg van Maria en Jozef en de begroeting van enkele herders. Toch wilde God op deze manier de geschiedenis van de mensen binnentreden. En juist in die kwetsbaarheid ligt de belofte van een hoopvolle toekomst verborgen. De geboorte van Jezus verandert de duisternis in licht, brengt ons vriendschap en troost, laat ons zien waar de ware rijkdom ligt.

De Paus herinnert ons eraan dat het christelijk leven een reis is die “sterke momenten nodig heeft om onze hoop te voeden en te versterken; deze is een onmisbare metgezel die ons een glimp laat opvangen van het doel: de ontmoeting met de Heer Jezus” (Spes non confundit, nr. 5). Het Jubeljaar kan zo'n sterk moment zijn, waarop we duidelijker de vaste hoop op de goddelijke barmhartigheid mogen ervaren.

Soms zijn er moeilijke momenten in het leven. Maar we kunnen altijd onze blik op het Kind Jezus richten om Hem onze zorgen en verlangens toe te vertrouwen. We zijn op geen enkel moment alleen, want Christus wil zijn vrede met ons delen; een vrede die, net als in Bethlehem, niet altijd de afwezigheid van problemen betekent, maar wel de zekerheid van het geloof in de liefde van God voor iedereen van ons. Dit is het fundament van onze hoop.

Het besef dat God in de eerste plaats geïnteresseerd is in ons geluk ─ zowel het aardse als het eeuwige ─ kan ons helpen zin te geven aan de tegenslagen die zich in het leven voordoen. “Omnia in bonum”, “alles komt ten goede”, zei de heilige Jozefmaria altijd. Op mysterieuze wijze kan alles bijdragen aan ons welzijn en dat van de anderen, omdat Gods liefde sterker is dan het kwaad. Wij kunnen de moeilijkheden niet helemaal uit de weg ruimen, maar het is wel mogelijk om ze samen met Jezus te beleven door ze met Hem te delen. “Niet het vermijden van het lijden, niet de vlucht voor het lijden, heelt de mens, maar het vermogen het lijden te aanvaarden, daardoor te rijpen, er zin in te vinden door de vereniging met Christus, die met eindeloze liefde heeft geleden” (Benedictus XVI, Spe salvi, nr. 37). Laten we proberen zoveel mogelijk te helpen en vooral met ons gebed de vele personen die momenteel lijden onder de gevolgen van oorlogen en natuurrampen bij te staan.

We kunnen ons voorstellen dat de Kerstnacht voor de Maagd Maria en sint Jozef een tijd van gemengde gevoelens was: het verdriet dat ze Jezus geen waardigere plaats konden bieden, samen met de onmetelijke vreugde dat ze Hem in hun armen hielden. We kunnen hen vragen dat de geboorte van de Heer onze hoop altijd versterkt.

Ik wens jullie een Zalig Kerstfeest en

met al mijn genegenheid zegen ik jullie,

jullie Vader

Rome, 16 december 2024