De heiligverklaring van Johannes XXIII en Johannes Paulus II is een grote kerkelijke gebeurtenis en een teken van hoop voor de wereld, want waar de heiligheid bloeit, kan de crisis niet het laatste woord hebben.
Wanneer er sprake is van heiligheid dan bestaat er een solide basis waarop de toekomst gebouwd kan worden. In het christendom, en in het bijzonder in de heiligen, vinden we antwoorden op de diepste problemen van mens en maatschappij, die vaak hun oorsprong hebben in een verwijdering van God.
Het is reden tot dankbaarheid jegens God, te constateren dat gedurende de laatste decennia (waarin er veel gesproken is over de economische, culturele, politieke, sociale, religieuze "crisis") de Kerk werd geleid door heiligheid, dat wil zeggen, door heilige personen : twee van de drie overleden pausen (Johannes XXIII en Johannes Paulus II) zullen worden heilig verklaard op zondag, en het proces voor de zaligverklaring van de derde paus (Paulus VI) is in een vergevorderd stadium.
Johannes XXIII is, bovenal, de paus die het Tweede Vaticaans Concilie bijeen riep. Als de opvolger van Petrus leidde hij de Kerk, met een sterke en vaderlijke hand, in deze bijzondere belevenis van geloof en persoonlijke en collectieve vernieuwing die dit concilie is geweest, en is: het ging erom tot het hart van de hedendaagse mens te spreken, zoals de constitutie Gaudium et Spes onderstreepte. Paus Roncalli hielp de roeping tot heiligheid in de wortel van het christen zijn te plaatsen. We kunnen nu op zijn voorspraak de Heer vragen dat iedere vrouw en iedere man zich diep bewust is van de waarheid die door Vaticanum II verkondigd wordt: dat heiligheid toegankelijk is voor alle christenen, en niet een doel voor enkele bevoorrechte mensen.
Voor de mensheid, is Johannes XXIII is ook de paus van de vrede, omdat hij ten tijde van een delicaat historisch moment niet aarzelde – het voorbeeld van zijn voorgangers navolgend – passende middelen aan te wenden om oorlog te voorkomen, door zijn morele en religieuze gezag te gebruiken om een universele leer te ontwikkelen,over de grondslagen van de vrede en van de menselijke waardigheid.
Johannes Paulus II was een priester vol liefde voor God en de mensen, geschapen naar het beeld van God in Christus. Bewogen door naastenliefde, spoorde hij de hele Kerk aan tot " nieuwe evangelisatie", en legde daarbij de nadruk op de rol van de leken om God aanwezig te doen zijn in het leven van individuen en volkeren.
Gedurende de jaren van zijn pontificaat hebben we ons met nieuw licht verdiept in de goedheid en barmhartigheid van God. Zijn woorden, zijn gebaren, zijn geschriften, zijn persoonlijke overgave – ten tijden van ziekte en gezondheid – zijn instrumenten geweest waarvan de Heilige Geest zich heeft bediend, om veel mensen naar de bron van genade te brengen, en duizenden jongeren positief te doen reageren op de oproep van Christus tot het priesterschap, het religieuze leven, het huwelijk en het apostolisch celibaat.
De Poolse paus leidde ons van het tweede naar het derde millennium, en liet een indrukwekkende erfenis achter wat betreft de waardigheid van de menselijke persoon, de waarde van het leven en het gezin, de dienst aan de armen en behoeftigen, de bevordering van de rechten van werknemers, de menselijke liefde en de waardigheid van de vrouw, en ten aanzien van vele andere aspecten die cruciaal zijn bij het bevorderen van een menswaardig bestaan.
Zijn geschriften en prediking vormen een samenstelling van leer met een enorm potentieel voor de toekomst. Ik ben ervan overtuigd dat zijn sociale en menselijke boodschap – die voortkomt uit een diepe geestelijke beantwoording aan God – met de tijd nog zal uitgroeien.
De heiligverklaring van deze twee grote herders gebeurt aan de vooravond van mei, de maand van Maria. Dit is een eigenschap die de nieuwe heiligen bij elkaar brengt: hun tedere en diepe liefde voor de Maagd Maria. Johannes XXIII nam dikwijls zijn toevlucht tot "het universele moederschap" van de Maagd, "de gemeenschappelijke Moeder, hoofd van alle mensen, allen broeders in dezelfde eerstgeborene Christus" (12 - X - 1961) . In Johannes Paulus II, vertegenwoordigde het bewustzijn van de nabijheid en de voorspraak van onze Moeder, een pool van permanente aantrekkingskracht op de weg van zijn eigen geestelijke en menselijke ontwikkeling. Hij nodigde anderen uit om de "Mariale dimensie" van de leerlingen van Christus te ontdekken. Kindschap tot de heilige Maria - zei hij - is "een gave van Christus zelf aan iedere mens" ( vgl. Redemptoris Mater, n 45).
De Heilige Maagd neemt een belangrijke plaats in het geestelijk leven van de gelovigen in, maar ook in de opbouw van de kerk. Daarom wil ik in het kader van de heiligverklaringen op zondag, graag deze woorden van de heilige Jozefmaria Escrivá herinneren: "We kunnen moeilijk een echte devotie tot de Maagd Maria hebben zonder ons meer verbonden te gaan voelen met de andere leden van het Mystiek Lichaam en met het zichtbare hoofd, de paus. Daarom herhaal ik graag: Omnes cum Petro ad Jesum per Mariam, allen met Petrus naar Jezus, door Maria!" (Christus komt langs, 139).
Het maakt me blij dat het paus Franciscus is, ook een mariale paus, die besloten heeft deze twee pausen heilig te verklaren. Alle drie hebben aangetoond dat naastenliefde verder gaat dan de menselijke aspecten, en dat het er om gaatChristus aan anderen te geven, dat is ook de manier waarop de heilige Maria zich ten dienste gaf van de hele mensheid.
Er zal niet lang voor nodig zijn om gewend te raken naar deze twee herders te verwijzen als de heilige Johannes XXIII en de heilige Johannes Paulus II. Paus Franciscus, Plaatsvervanger van Christus, helpt ons te zien door hen heilig te verklaren, dat voor God Angelo Roncalli en Karol Wojtyla , bovenal twee heilige personen zijn, een fundamentele kenmerk in het leven van elke man en elke vrouw. De heilige Johannes XXIII en Johannes Paulus II waren twee priesters met een groot hart, vol liefde voor God en alle mensen. Heiligen uit één stuk, verbonden door een tedere liefde voor Maria, Moeder van God en onze Moeder.
+ Javier Echevarria
Prelaat van het Opus Dei