“Het is voor mij een moeilijk te omschrijven ontroerend moment. Een moment waarop ik zeer verenigd ben met de heilige Vader, met mijn broeders in het bisschopsambt en met heel de Kerk. Ik heb 25 jaar lang met Jozefmaria Escrivá geleefd. Ik ben getuige geweest van zijn strijd voor de heiligheid, die bleek uit zijn gebed, liefde en christelijke vreugde, waarvan vele uitingen mij nu voor de geest komen. Het raakt mij dat de paus deze trouwe zoon, die zich edelmoedig aan de Kerk en de zielen gaf en die deze liefde tot de Kerk over de wereld verbreidde, heilig verklaart.
Canonisatie is verklaren dat iemands leven overeenstemt met de ‘canon’, de maatstaf van Christus. Ik kan getuigen dat Escrivá verlangde Christus te zien, Hem te zoeken en voortdurend met Hem om te gaan. Dikwijls overwoog hij Zijn dertig jaren in Nazaret, waarin Hij werkte en met Zijn familie leefde.
De stichter van het Opus Dei zei dat de kern van de boodschap die God in zijn ziel had ingeprent juist de heiliging van het werk en het gewone leven was. Ik denk dat de nieuwe heilige zich tot de werkende mannen en vrouwen richt om hen te zeggen: wees blij, want daar – midden in de dagen zonder glans – kun je Jezus Christus ontdekken; op feestdagen en op werkdagen waarop niets opmerkelijks gebeurt. Want dat alledaagse bestaan kan en moet vervuld zijn van liefde tot God, die ons altijd opzoekt.
“Deze wereldcrises zijn evenzovele vragen naar heiligen”, schreef Jozefmaria Escrivá. Ik denk dat de huidige problemen inderdaad vragen om consequente christenen, mannen en vrouwen die hun beroep heiligen, die in een geest van dienstbaarheid werken om met z'n allen een menswaardige samenleving op te bouwen, dat betekent: een kind van God waardig. De wereld verwacht van de christenen een authentieke revolutie, een uitzaaiing van vrede.
Dit vergezicht brengt tegelijk een avontuur met zich mee: het avontuur om zich in het dagelijkse werk bekeren, God “met geheel je hart, geheel je ziel, en al je krachten” lief te hebben en de naasten zoals jezelf. Als de paus morgen op het Sint Pietersplein de heiligverklaring uitspreekt, vraag ik God mij te helpen om tot inkeer te komen en te beantwoorden aan deze oproep.
Ik denk dat wij, als gelovigen van de prelatuur, ons bewust zijn van onze geringheid. Wij weten dat wij elke dag een beetje moeten veranderen, opdat wij beter aan de genade van God kunnen beantwoorden en kunnen leren van de mensen die ons omringen. De nieuwe heilige benadrukte dat wij als gelovigen vooruit gaan met de kracht van de genade en met de broederlijkheid en het voorbeeld van de mensen met wie wij werken en leven. Daarom, in de overtuiging dat ieder van ons de hulp van anderen nodig heeft, roep ik de voorspraak van de heilige Jozefmaria in om te vragen dat wij allen de vreugde mogen ervaren om Christus te volgen in ons dagelijks werk. En ik vraag aan de Heer dat wij als christenen het licht van Christus kunnen brengen op deze aarde die hunkert naar hoop.”