Het christelijke westen kan niet bestaan zonder het christelijke oosten en omgekeerd. Paus Johannes Paulus II spreekt daarom over de “twee longen van Europa”. Escrivá verenigt de twee longen doordat hij de idee van een christelijk materialisme verkondigt: hij vergeestelijkt de materie, die in het westen op zo’n pragmatische manier wordt opgevat, en hij materialiseert de geest, die in het oosten te veel vergeestelijkt is. Daarom zeg ik dat de leer van Jozefmaria Escrivá in de kern oecumenisch is.

Toen mijn vrouw en ik de verzameling homilieën van Vrienden van God aan het vertalen waren, die in de Russische versie De naasten van de Heer is getiteld, vertaalden we het eerst de homilie die gewijd is aan het werk dat in aanwezigheid van God gedaan wordt.

Terwijl we met de vertaling vorderden, beseften we dat het werk dat verricht wordt met de bedoeling het in de ogen van God op een zo goed mogelijke manier te doen, juist het werk was waarover Jozefmaria het had en dat het vertaalwerk dat we aan het doen waren, werk van God was.

Zo heb ik me er dankzij Escrivá rekenschap van gegeven dat God aanwezig is in alle situaties van elke dag, en ik zeg dat als orthodox christen en bijgevolg verbonden met een traditie van mystiek.

Het getuigenis van Evgeni Pazukhin staat in de brochure ‘De vreugde van de kinderen van God’, uitgegeven door het Informatiebureau van het Opus Dei.