Η Ιερατική Κοινότητα του Αγίου Σταυρού

Η Ιερατική Κοινότητα του Αγίου Σταυρού είναι μία ένωση κληρικών εγγενώς συνδεδεμένη στην Prelature του Opus Dei.

Στόχος της είναι να προάγει την αγιοσύνη μεταξύ του τούς ιερείς του εφημεριακού κλήρου, μέσω της άσκησης του λειτουργήματος τους,σύμφωνα με το πνεύμα και την ασκητική πρακτική του Opus Dei. Αποτελείται από ιερείς υπαγομένους στην αρχιερατία και από άλλους ιερείς υπαγομένους στις δικές τους,αντίστοιχα,ιδιαίτερες εκκλησίες. Επί του παρόντος αριθμεί περί τα 4.000 μέλη. Πρόεδρος είναι ο αρχιεράτης, πρόδρομος του Opus Dei.

Ο επισκοπικός κλήρος που ανήκει στην Ιερατική Κοινότητα του Αγίου Σταυρού συνεχίζει να υπάγεται στη δική του ιδιαίτερη Εκκλησία.Εξαρτώνται μόνο από τον Επίσκοπο τους ( nihil sine Episcopo είναι μία έκφραση του Αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας που συχνά παρέθετε ο Άγιος Χοσεμαρία ) και δεν είναι με κανέναν τρόπο υπό την δικαιοδοσία του αρχιεράτη του Opus Dei.

Η Β' Σύνοδος του Βατικανού ενθάρρυνε κοινότητες που περιθάλπτουν την αδελφική βοήθεια σε ιερείς ( Decree Presbyterorum Ordinis,no.9 ). Όσο για τον Κώδικα του Canon Law (278 παρ.2) καταγράφει ότι, ο εφημεριακός κλήρος πρέπει "να έχει σε υψηλή εκτίμηση αυτές τις ενώσεις οι οποίες περιθάλπτουν την αγιότητα στην εξάσκηση του λειτουργήματος και προάγουν την ενότητα των κληρικών μεταξύ τους και με τον επίσκοπο τους.

Η πνευματική βοήθεια η οποία δίδεται από την Κοινότητα του Αγίου Σταυρού αποβλέπει στην βελτίωση της εσωτερικής ζωής των μελών της, ενθαρρύνει την πιστότητα για να εκπληρώνουν τα ιερατικά καθήκοντα και θρέφει την ένωση ενός εκάστου με τον επίσκοπο του και την αδελφότητα με άλλους ιερείς. (βλ. Αγ. Χοσεμαρία Συζητήσεις, παρ.16)

Τα μέσα σχηματισμού που λαμβάνουν τα μέλη είναι ανάλογα με αυτά που προσφέρονται στους απλούς ανθρώπους της αρχιερατίας, με τις ανάλογες διαφορές για τον ειδοποιό χαρακτήρα της ιερατικής δόμησης (Presbyterorum Ordinis,no.9; Pastores Dabo Vobis,nos.70-81). Αυτά προορίζονται – αποσκοπούν στο να συμπληρώσουν, χωρίς να καταπατούν, τις διατάξεις για τον μόνιμο σχηματισμό που δίνει ο επίσκοπος στο πρεσβυτέρειο της επισκοπής. Έτσι, τα μέλη δύνανται να λάβουν προσωπική πνευματική καθοδήγηση, επιστημονική και ασκητική κατάρτιση, ημέρες περισυλλογής κλπ, οργανωμένα έτσι που να μην παρεισφρύουν στο λειτούργημά τους.