Men moet voorop stellen dat alle kerkelijke realiteiten, van welke aard dan ook, deelnemen aan hetzelfde leven en dezelfde doelstelling van de enige Kerk. Daarom zijn ze allemaal geroepen om in dezelfde kerkelijke communio te leven en om in onderlinge waardering met elkaar om te gaan.

De personele prelaturen en de diocesen of bisdommen zijn gemeenschappen van gelovigen die, zoals dat heet, tot de hiërarchische structuur van de Kerk behoren. De diocesen zijn particuliere kerken voor alle gelovigen in een bepaald gebied. De personele prelaturen leven en opereren binnen een of meerdere bisdommen waarmee ze samenwerken in de vervulling van hun specifieke kerkelijke doelstelling.

Binnen de Kerk kunnen de gelovigen gemeenschappen oprichten van associatieve aard die kerkelijke activiteiten verrichten voor uiteenlopende doelen. Anders dan diocesen en prelaturen, behoren deze gemeenschappen niet tot de hiërarchische structuur van de Kerk. Sommige van deze gemeenschappen zoals broederschappen of verenigingen van naastenliefde, veronderstellen geen specifieke roeping van hun leden. Anderen veronderstellen een roeping die wortelt in een bepaald charisma. Ordes en religieuze congregaties brengen gelovigen bijeen die, bewogen door een eigen charisma, een publiek en officieel getuigenis geven van de radicaliteit van het evangelie in het eigen leven en in hun apostolische actie.

De bewegingen zijn associatieve vormen van charismatische oorsprong. Allerlei gelovigen maken er deel van uit, vooral lekengelovigen die midden in de wereld leven, en die onder elkaar banden van broederlijkheid en apostolaat hebben die verband houden met een bepaald charisma.