Het is de Kerk zelf, vertegenwoordigd door de Paus, die het besluit neemt om een personele prelatuur in het leven te roepen, nadat hij de betrokken bisschoppenconferenties heeft geraadpleegd.

Uiteraard veronderstelt dit besluit dat de wezenlijke elementen van een personele prelatuur aanwezig zijn: een gemeenschap van gelovigen, voorgezeten door de prelaat, met een clerus die hem pastoraal bijstaat en een specifieke kerkelijke reden.