Een wereld die hunkert naar vrede

Toen mgr. Escrivá de mens en de maatschappij van de twintigste eeuw in ogenschouw nam, zei hij wel dat “deze wereldcrises evenzovele vragen naar heiligen zijn”. Wat kunt u hierover zeggen? Blijven deze woorden geldig voor de mens en maatschappij van de eenentwintigste eeuw?

Jazeker. Ik denk zelfs dat de waarheid van deze woorden steeds duidelijker blijkt. Men hoeft maar te kijken naar zoveel episodes van geweld, corruptie en onrechtvaardigheid. Ik doel niet alleen op oorlogen en internationaal terrorisme, maar ook op zaken die heel dicht bij ons staan, die wij dagelijks in de krant lezen. We zien dat de mens een ongelimiteerde agressiviteit aan de dag legt wanneer hij God, de morele normen, het respect voor het leven en de waardigheid van de ander uit het oog verliest. Het kwade kan niet alleen met strafdreiging worden bestreden. Iedereen moet in zijn eigen omgeving het goede en het ware verbreiden door middel van kleine en grote daden van liefde en rechtvaardigheid, ook al moet je hiervoor tegen de stroom ingaan.

Om de vrede in de wereld te verkrijgen moet eerst de vrede in de harten groeien, zei de heilige Jozefmaria. De innerlijke vrede krijg je niet door een onbezorgd en egocentrisch leven te leiden, maar door zelfverloochening en door nee te zeggen tegen het eigen ik. Je wordt juist heilig door het voorbeeld van Christus te volgen en het eigen leven om te zetten in een overgave aan God en de ander. Paradoxaal gezegd: door de “oorlog” aan zichzelf, aan de “oude mens” te verklaren, vinden wij de rust in het eigen geweten, de innerlijke vrede, die zich vervolgens vanzelf verspreidt.

Paulina Lo Celso (Argentinië), 6 januari 2003