Ik heb architectuur gestudeerd en me gespecialiseerd in NGO's. Nu doe ik een Master in Stedelijke Economie, die zich richt op de problemen van de stad. Ik werk aan de verstedelijking van Villa 31. Van daaruit, vanuit mijn professionele roeping als architect, kon ik al deze kennis combineren om die families een fatsoenlijk dak boven het hoofd te bieden. En nu werk ik aan het onderhoud van deze woningen, totdat de buren een vereniging kunnen vormen en het een gebouw kan worden dat bij de stad hoort.

Ik vind het geweldig, ondanks het maatschappelijke karakter: of het nu publiek is in Villa 31 of privé, waar we zijn; op de Cruz del Sur School, slechts een paar blokken van Villa 21-24. Deze school werd 15 jaar geleden opgericht als maatschappelijk integratieproject met de wijk Barracas en ik sloot me aan bij een NGO en nu ben ik de directeur van het hoofdkantoor in Capital Federal (Buenos Aires). We komen ongeveer een keer per maand met 100 universiteitsstudenten langs om mee te werken aan de bouw van de school.

We waren hier, bomen aan het kappen, muren aan het afbikken. Dit hele plein schilderen, alle muren, de klaslokalen hier ook, vochtschade repareren en ze schilderen. De eetzaal is daar. We waren de hele eetzaal aan het schilderen en muren aan het slopen, voor wat toekomstige klaslokalen zullen worden. Daar is de kapel, we waren de kapel aan het schilderen, meubels in elkaar aan het zetten voor de klaslokalen, om de boeken van de kinderen op te bergen.

Nou, ik was numerair van Opus Dei van 2003 tot 2011. Toen ik het Werk leerde kennen leerde ik de activiteiten kennen en ontmoette ik mensen die deze school vooruit hielpen in de begindagen. Als vanzelfsprekend vroeg ik mij af wat God van mij wilde en ik wist dat het een proces van onderscheiding was, dus ik waagde de sprong. Er zijn veel lessen, zowel menselijk als in mijn relatie met God, wat voor mij zeer transcendent is. Het Werk vertelt je dat een relatie met Jezus een relatie met een persoon is. Dus, om je tot iemand te verhouden, moet je ze zien, moet je met ze praten, en in een huis van het Werk heb je de genade om Jezus zelf in een kapel te hebben. Dus je ziet hem heel vaak.

Ik sprak in die tijd met iemand, ik zag enkele moeilijkheden of dingen die geen zin hadden, en ik zei: "Nou, ik geloof dat ik een roeping heb, dus ik ga verder." En die persoon zei: "Oké, maar overweeg of je een roeping hebt tijdens de periode van onderscheiding," en dat hielp me om deze dingen te verdiepen en erover te bidden. Ik heb er een jaar over nagedacht, en nou ja, uiteindelijk leek het me dat God me niet in die richting riep, dus vertrok ik. Het was heel gemakkelijk, heel simpel.

“Ik ben wat ik nu ben, en vandaag ben ik wat ik ben dankzij alle wegen die ik heb bewandeld”

Ik heb het onderscheidingsproces altijd gezien als een verkering en, in die zin, wist ik dat verkeringen kunnen leiden tot een huwelijk... of niet. Ik herinner me een gesprek met een broer, die me vertelde: "Vergeet niet dat, in je geweten, jij en God er zijn." Ik geloof dat ik in die intieme ruimte altijd vrijheid had, en ik was als de kapitein van mijn leven. Dus, anderen kunnen altijd hun mening geven, maar bij de belangrijke beslissingen, was het tussen mij en God.

Het was een zegen voor me om een reeks van bezinningsdagen te volgen sinds 2003, toen ik begon deel uit te maken van het Werk. En er is geen jaar geweest dat ik geen reeks van bezinningsdagen van het Werk heb gevolgd. Ik vind ze heel waardevol en ze helpen me veel, en ik spreek dan altijd een priester van het Werk die veel bijdraagt aan mijn geestelijk leven. Ik heb vrienden die ook deel uitmaken of uitmaakten van het Werk en wij treffen elkaar bij barbecues, voetbal en dergelijke.

Ik herinner me dat, toen ik het Werk verliet, ik met de vicaris sprak en ik gaf twee suggesties waar mijns inziens verbetering in behaald konden worden. Een was dat sommige mensen bepaalde aspecten van het Werk af en toe als wat formalistisch kunnen zien, en dat het altijd goed is om te verdiepen en naar de essentie te gaan, wat de christelijke boodschap is. Én dat er misschien enkele citaten van de heilige Jozefmaria zijn die in hun context begrepen moeten worden, en dat ze misschien niet voor elk moment in iemands leven zijn, toch?

Ik denk graag dat de boodschap universeel en actueel is. Universeel voor overal ter wereld en in elke laag van de samenleving. En actueel, dat zag ik regelmatig in mijn studie- en werkjaren, dus het werd iets voor mijn dagelijks leven: wanneer ik met een collega moeite heb, of wanneer ik niet weet hoe ik iets moet doen en alles wil opgeven.

Ik heb geen spijt van mijn jaren als numerair. Ik geloof sterk in de Voorzienigheid en ook dat elke stap die je in het leven zet naar een andere leidt, en tot het worden van wie we vandaag zijn. En ik heb er geen spijt van wie ik vandaag ben, en ik ben wie ik vandaag ben door de hele reis die ik heb afgelegd. Dus ik zou niets aan mijn pad veranderen.

Nu heb ik een relatie met Ine, we zijn al bijna drie jaar samen, en komende mei gaan we trouwen. En dan zullen we onze roeping als gezin verdiepen. Ik geloof dat ik iemand ben die zijn dromen najaagt, en onder die dromen vallen mijn professionele ontwikkeling en mijn gezinsproject. Mensen helpen dichter bij God te komen, een echte vriend zijn voor mijn vrienden, heel familiegericht zijn, en ik geloof dat al die dingen deel uitmaken van mijn dagelijks leven.