Kele is numeraire-auxiliair en vertelt dat “er veel gebed voorafgaat aan het ontdekken van Gods roeping”. In haar geval was het “alsof er een onrust in je binnenste ontstaat, iets dat begint te bewegen en zegt: Hé, maar… dit? Dit spreekt me aan, ik voel me ertoe aangetrokken, ik zie mezelf daar. Ook al duiken er twijfels op, er is een soort vaste duidelijkheid, die je – wanneer je die beslissing neemt – vervult met vrede en rust.”

Wat haar in het bijzonder aantrok in het Werk was de familiesfeer en de heiliging van het werk: “Familie is het belangrijkste wat een mens heeft. En dat is wat ik in het Opus Dei zag: dat Opus Dei geen gewone instelling is, maar dat we een familie zouden zijn. En wij, de numeraire- auxiliairs, zijn degenen die dat geestelijk klimaat concreet maken en werkelijk familie vormen.”

“Eerlijk gezegd geniet ik enorm van mijn werk,” voegt ze eraan toe. “Dat zie ik als een groot geschenk van God: dat je leert genieten van wat je gekozen hebt, en het elke dag kunt doen”.

Kele’s familie kende het Werk niet en begreep haar keuze aanvankelijk niet: “Mijn vader vond het niet zo leuk, en daarom probeerde ik vanaf het begin altijd dat ze thuis zouden komen, zodat ik hen kon laten zien waar ik woonde, mijn keuken, wat ik deed. Mijn vader is drie jaar geleden overleden, en het laatste wat hij me zei was heel mooi, want hij zei: ‘Goed, ik zal altijd voor de numeraire-auxiliairs bidden.’ Daar ben ik echt door geraakt.”

Kele vertelt dat het Opus Dei “deel uitmaakt van mijn leven; vanaf jongsaf heeft het me geleerd een normaal christelijk leven te leiden, midden in de wereld, geheel natuurlijk. Om vriendinnen te hebben, van hen te genieten, en te genieten van alles wat we hebben, elke dag opnieuw.” Samen met haar vriendinnen begon ze gesprekken over christelijke vorming: “Het zijn vriendinnen die in Buenos Aires hebben gewoond maar naar hun landen of steden moesten terugkeren, en daarom proberen we via de computer met elkaar in contact te blijven.”

Kele studeerde voor assistent-kok, met als specialisatie bakkerij en banketbakkerij. Ze heeft ook voedingskunde gestudeerd. Op de vraag of haar leven veel is veranderd, antwoordt Kele: “Aan de ene kant niet, want ik ben nog steeds dezelfde als altijd, met dezelfde gekke ideeën en zorgen, maar aan de andere kant wel, omdat ik God beter heb leren kennen en Hem meer in mijn leven heb laten komen en dat op de een of andere manier probeer over te brengen op alle mensen om me heen”.