Ewangelia (Mt 12, 38-42)

Niektórzy z uczonych w Piśmie i faryzeuszów rzekli do Jezusa: «Nauczycielu, chcielibyśmy zobaczyć jakiś znak od Ciebie». Lecz On im odpowiedział: «Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza.

Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi.

Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je, ponieważ oni wskutek nawoływania Jonasza się nawrócili; a oto tu jest coś więcej niż Jonasz.

Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw temu plemieniu i potępi je; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon».

Komentarz

Nasz Pan wie, że prośba uczonych w Piśmie i faryzeuszy jest nieszczera i pozbawiona dobrej wiary. Swoją oficjalną prośbą chcą wystawić Jezusa na próbę i prawdopodobnie są gotowi przypisać Belzebubowi (jak to uczynili na krótko przedtem, por. Mt 12,24) każdy cud, którego On mógłby dokonać. Dlatego On stanowczo odrzuca ich prośbę.

Następnie odnosi się do „znaku Jonasza”. Ten znak działa na kilku poziomach. A dokładniej, jak mówi Ewangelia, trzy dni i trzy noce Jonasza w brzuchu wieloryba oznaczają odstęp czasu między śmiercią a zmartwychwstaniem naszego Pana. Interpretacja ta jest również poparta przez równoległy symbol świątyni odbudowanej w ciągu trzech dni. Kiedy ta sama grupa ludzi zapytała Go: „Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?” Jezus odpowiedział: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni wzniosę ją na nowo” (J 2,17-22).

Istnieją jednak inne wyraźne punkty pozwalające na porównanie z historią Jonasza i Jezus prawdopodobnie również do nich się odnosił. Mówiąc szerzej, cała misja Jonasza jest znakiem: dobrowolna ofiara z życia, aby ocalić swoich towarzyszy, cudowna ucieczka przed śmiercią i cudowny sukces jego kazania w Niniwie. Wszystko to jest zbieżne z odkupieńczą śmiercią naszego Pana, Jego zmartwychwstaniem i późniejszym sukcesem Ewangelii.

Uczeni w Piśmie i faryzeusze, wykształceni w Piśmie Świętym, mogli również zrozumieć ostrzeżenie zawarte w słowach naszego Pana: „A oto tu jest coś więcej niż Jonasz”. Oni uparcie odrzucali przesłanie Jezusa. Jednak Niniwici pokutowali, gdy zostali skonfrontowani z przesłaniem Jonasza: „Za czterdzieści dni Niniwa zostanie zniszczona”. Tak więc, jeśli uczeni w Piśmie i faryzeusze nadal będą gardzić poselstwem naszego Pana, ich również spotka katastrofa, i - zdaje się dodawać - stanie się to z tym pokoleniem.

Dla nas cały ten fragment jest wezwaniem, abyśmy zwrócili się do Naszego Pana i przyjęli Jego naukę, gdyż jest ona prawdziwą i jedyną drogą do zbawienia.