Sinds mijn jeugd was ik een gelovig mens, ook in de tijd dat ik het geloof niet praktiseerde. Naar de kerk ging ik alleen, als de nood mij daartoe noopte. Ik heb de kerk echter altijd als een troostrijke plaats gezien.
God was zeker ‘aanwezig’, maar op afstand. Als jonge vrouw beschouwde ik het bijwonen van de heilige Mis of het bidden van de rozenkrans als iets voor andere mensen dan ik. En toch beschouwde ik mij katholiek. Vandaag de dag is het voor mij duidelijk, dat ik toen geheel niet wist wat dat eigenlijk betekent om katholiek te zijn.
Mijn man Paulius vertelde mij voor het eerst over het Opus Dei. Wij waren toen nog niet getrouwd, maar ik ging mij interesseren toen hij mij vertelde over de stichter en de vele activiteiten van deze organisatie in andere landen. Ik schrok toch een beetje toen ik van hem vernam, dat hij zelf ook tot het Opus Dei behoorde – als surnumerair. Ik ervoer zijn open en natuurlijke houding plezierig.
Intussen ken ik deze organisatie niet alleen beter, maar ik heb God ook veel beter leren kennen dan voorheen. Ik ben God dankbaar, dat ik mensen zoals mijn huidige man heb leren kennen.
Bij Paulius heb ik ervaren wat het betekent om consequent het geloof te beleven. Terugkijkend merk ik hoe ik onder de indruk ben van zijn inspanningen. Elke dag tijd voor gebed en zelfs voor het bijwonen van de Mis – om het even waar wij waren.
Het werd anders toen ik doorhad dat de belangrijkste dagelijkse opgave juist de ontmoeting met God is. Veel werd wonderbaarlijk genoeg eenvoudiger: mijn dagelijks leven werd ordelijker, duidelijker en overzichtelijker.
Misschien was dit ook de oorzaak, dat er mij steeds meer vragen opkwamen, zoals: Hoe is mijn relatie met God? Welke rol speelt Hij in mijn leven? In het begin waren het slechts vraagtekens. Na verloop van tijd werden deze onderwerpen voor mij duidelijker.
Het is mij nu duidelijk dat ik in het begin geen tijd voor God vond, omdat het mij ontbrak aan interesse. Het werd anders toen ik doorhad dat de belangrijkste dagelijkse opgave juist de ontmoeting met God is. Veel werd wonderbaarlijk genoeg eenvoudiger: mijn dagelijks leven werd ordelijker, duidelijker en overzichtelijker.
Ik zag in dat het er vooral om gaat om duidelijkheid te verkrijgen over het doel van het leven en al het andere als middelen daartoe te zien.
Sinds januari ben ik medewerkster van het Opus Dei. Tijdens mijn contacten met het Opus Dei, vergroot ik mijn kennis over het katholieke geloof en word ik gestimuleerd om mijn levensvervulling als christen op een realistische wijze te concretiseren. Op de eerste plaats heb ik begrepen wat het betekent om God in elke dagelijkse situatie te kunnen vinden – maar ook, dat men Hem werkelijk moet zoeken.