Ewangelia (Łk 6, 36-38)
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone.
Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, ubitą, utrzęsioną i wypełnioną ponad brzegi wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie».
Krótki fragment który Kościół daje nam dzisiaj do rozważenia zawiera sedno doktryny Pańskiej w tym, co odnosi się do miłości i miłosierdzia, jakimi my chrześcijanie jesteśmy powołani do praktykowania względem innych i które szczególnie objawiają się w przebaczeniu.
Papież Franciszek w bulli, którą zwołał w 2016 r. rok Miłosierdzia, tłumaczył: «Miłosierdzie to słowo, które objawia Przenajświętszą Trójcę. Miłosierdzie to najwyższy i ostateczny akt, w którym Bóg wychodzi nam na spotkanie. Miłosierdzie jest podstawowym prawem, które mieszka w sercu każdego człowieka, gdy patrzy on szczerymi oczami na swojego brata, którego spotyka na drodze życia. Miłosierdzie to droga, która łączy Boga z człowiekiem, ponieważ otwiera serce na nadzieję, że będziemy kochani na zawsze, pomimo ograniczenia, jakim jest nasz grzech»[1].
Miarą Chrystusa na Krzyżu jest miłość bez miary, przebaczenie które obejmuje wszystkich. Pan Bóg stawia wysokie wymagania, a my jesteśmy powołani do naśladowania go w tej Miłości do wszystkich ludzi.
Możemy czasami myśleć, że niedoskonałości i grzechy nasze i innych stanowią niepokonalną przeszkodę do zdobycia serca Boga. Jednak, jak nam przypomina św. Franciszek Salezy, nie ulega wątpliwości, że «Bóg nie chce naszych ułomności, ponieważ właśnie nimi są. Ale z drugiej strony, w pewnym sensie lubi ułomności ponieważ dają mu okazję do objawienia swojego Miłosierdzia a nam, okazję do stawania się pokornymi oraz rozumienia i dzielenia ułomności bliźniego»[2].
[1] Papież Franciszek, Bulla Misericordiae Vultus, 4.IV.2015, nr 2
[2] Św. Franciszek Salezy, cyt. przez Jana Pawła I, Audiencja Generalna, 20 września 1978r.