Ewangelia (Mt 11, 20-24)

Jezus począł czynić wyrzuty miastom, w których dokonało się najwięcej Jego cudów, że się nie nawróciły.

«Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno w worze i w popiele by się nawróciły. Toteż powiadam wam: Tyrowi i Sydonowi lżej będzie w dzień sądu niż wam.

A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz. Bo gdyby w Sodomie działy się cuda, które się w tobie dokonały, przetrwałaby aż do dnia dzisiejszego. Toteż powiadam wam: Ziemi sodomskiej lżej będzie w dzień sądu niż tobie».

Komentarz

Rzadko kiedy słowa Jezusa przemawiają z taką mocą jak w tym fragmencie ewangelii. Mistrz czyni wyrzuty mieszkańcom miejsc, w których spędził najwięcej czasu. Betsaida była ojczyzną Filipa, Andrzeja i Piotra. Tutaj dokonało się wiele cudów i usłyszano wiele słów o życiu wiecznym.

Ale najostrzejsze słowa Pana są zarezerwowane dla Kafarnaum, miasta, które było Jego domem przez znaczną część Jego życia publicznego. Te miasta, umiłowane przez Jezusa i obdarzone łaską bycia świadkami misji Odkupiciela, nie uwierzyły jeszcze w pełni, nie nawróciły się całkowicie.

Jezus zapowiada, że jeśli się nie nawrócą, czeka ich gorszy los niż pogańskie miasta Tyr, Sydon i Sodoma, dla których w Starym Testamencie przepowiedziano straszne kary.

Betsaida i Kafarnaum są obrazami naszej egzystencji: małe miasteczka, które Bóg odwiedza, czyniąc je swoim domem. Ale aby przyjąć Jezusa nie wystarczy Go gościć, musimy przyjąć i pozwolić się przemienić Jego obecności. W tamtych czasach, tak jak i dzisiaj, nie wystarczy podziwiać cudów dokonanych przez Boga w świecie i w naszym życiu; trzeba wyruszyć w drogę, aby żyć nowym życiem, które oferuje Jezus, aby uczynić Ewangelię naszym życiem.

Św. Josemaría przypomina nam, że jeśli to wydaje się trudne, „Boża dobroć pragnie sprawić, by nasza droga była łatwa. Nie odrzucajmy zaproszenia Jezusa, nie mówmy Mu nie, nie bądźmy głusi na Jego wezwanie: bo nie ma usprawiedliwienia, nie mamy powodu, żeby wciąż myśleć, że nie podołamy” (To Chrystus przechodzi, pkt.15).

Kiedy nadejdzie sąd, tu wyraźnie zapowiedziany przez Jezusa, chcemy, żeby Pan powiedział do nas: „Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana!” (Mt 25,21).