Ewangelia (Mt 11, 25-27)

W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami:
«Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.

Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».

Komentarz

Miło jest obserwować jak rodzice, kiedy osiągnęli coś wielkiego, przekazują całe swoje doświadczenie dzieciom, aby te mogły przejąć rodzinne przedsiębiorstwo i poprowadzić je w kierunku jeszcze większego sukcesu i wielkości. Jezus mówi coś podobnego o swoim Bogu Ojcu: „Wszystko przekazał Mi Ojciec mój”.

Życie Jezusa może być rozumiane jedynie jako życie Syna Bożego w Jego doskonałej jedności z Ojcem. A jednym z największych skarbów, jakie dał nam przez swoje Wcielenie, było właśnie pokazanie nam Ojca, Boga, którego nikt nigdy nie widział: „Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, [o Nim] pouczył” (J 1,18).

Kiedy Filip mówi do Jezusa podczas ostatniej wieczerzy: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy”, ten mu odpowiada „Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca” (J 14,8-9). Kiedy wątpimy w bliskość i dobroć Boga, możemy zwrócić się do stron Ewangelii aby kontemplować życie i serce Jezusa: tam odnajdziemy pocieszenie Ojca, który nas kocha jako swoje jedyne dzieci.

Odkrycie naszego dziecięctwa Bożego jest darem od Boga w Jezusie Chrystusie. Św. Josemaría opowiada, jak tego doświadczył jesienią 1931 r.: „Nauczyłem się jako dziecko wołać Ojcze podczas Ojcze nasz; ale żeby poczuć, zobaczyć, zachwycić się tym pragnieniem Boga, abyśmy byli Jego dziećmi…, na ulicy i w tramwaju – przez godzinę, półtorej, nie wiem -; Abba, Pater!, musiałem krzyczeć” (Medytacja, 24 grudnia 1969).

Ten ogromny dar jest czymś, co każdy z nas musi odkryć i sam osobiście doświadczyć w swoim życiu.