Jezus Chrystus, który przyszedł dla zbawienia wszystkich ludzi i pragnie włączyć chrześcijan do swego zbawczego dzieła, chciał nauczyć swoich uczniów — ciebie i mnie — miłości wielkiej i szczerej, bardziej szlachetnej i silniejszej. Winniśmy się kochać wzajemnie, tak jak Chrystus kocha każdego z nas. Jedynie wtedy, naśladując Boski przykład — pomimo naszej osobistej nieudolności — zdołamy otworzyć serce dla wszystkich ludzi, kochać w sposób wyższy, całkowicie nowy. (...)

Tertulian, pisarz z II wieku, przekazuje nam komentarz pogan poruszonych postawą wiernych w tamtych czasach. Była ona z punktu widzenia nadprzyrodzonego i ludzkiego tak ujmująca, że powtarzali z podziwem: Patrzcie, jak oni się miłują.

Jeśli analizując swoje zachowanie teraz lub przy wielu innych okazjach w ciągu dnia, stwierdzisz, że nie zasługujesz na taką pochwałę, że twoje serce nie odpowiada jak należy na wezwania Boże, wtedy pomyśl też, że nadszedł czas, abyś się poprawił. (...)

Najważniejszym apostolstwem, który jako chrześcijanie winniśmy prowadzić w świecie, a jednocześnie najlepszym świadectwem wiary, jest współdziałanie, aby wewnątrz Kościoła panowała atmosfera autentycznej miłości. Jeśli nie kochamy się prawdziwie, jeśli mają miejsce ataki, oszczerstwa i kłótnie, kogo pociągną tacy głosiciele Dobrej Nowiny? (Przyjaciele Boga, 225-226)