Opus Dei

25 stycznia 1959 r. Jan XXIII zaskoczył świat wiadomością o Soborze Ekumenicznym.

Dekret papieski o heroiczności cnót Sługi Bożego Josemarii Escrivy, Założyciela Opus Dei. Dokument, wydany przez Kongregację Nauki ds. Świętych 9 kwietnia 1990 roku, otworzył drogę do beatyfikacji Josemarii Escrivy.

Jego ciało, odziane w szaty kapłańskie, zostało złożone pod ołtarzem kościoła Najświętszej Marii Panny Królowej Pokoju, dziś Kościoła Prałackiego.

Dnia 28 marca 1975 roku Josemaría Escrivá obchodził pięćdziesięciolecie kapłaństwa.

Od 1970 roku założyciel Opus Dei pragnął poprowadzić w różnych krajach dłuższe katechezy.

22 grudnia 1971 r. przybył do Villa Tevere bardzo ładny, stary wizerunek Matki Bożej. Była to rzeźba w drewnie, prawie naturalnej wielkości, lecz... wymagająca restauracji: dar dla Ojca od jego dzieci.

“Musimy tak postępować, aby we wszystkich zajęciach intelektualnych osoby były prostolinijne, o autentycznej świadomości chrześcijańskiej, konsekwentne w życiu, które wykorzystają broń nauki w służbie ludzkości i Kościołowi.

Cukrzyca Ojca powodowała ciężkie dolegliwości. Cierpiał na ciągłe bóle głowy, nienasycone pragnienie, miał częste nudności, nadwagę. Każdego dnia otrzymywał spore dawki insuliny w zastrzykach. Jednak nie tracił nigdy radości.

Wychodząc na taras rzymskiego mieszkania na poddaszu przy placu Città Leonina, wynajmowanego przez kilku jego synów, ksiądz Josemaría zdał sobie sprawę z tego, jak blisko był apartamentów papieskich.

„Zacząłem prowadzić rekolekcje: wiele, wiele – trwały wtedy cały tydzień - w różnych diecezjach Hiszpanii. Byłem bardzo młody i okropnie się wstydziłem.