Ewangelia (Łk 10, 1-9)

Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał.

Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.

Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: „Pokój temu domowi!” Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was.

W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę.

Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: „Przybliżyło się do was królestwo Boże”.»

Komentarz

Liturgia obchodzi dziś święto świętego Łukasza, autora trzeciej Ewangelii i Dziejów Apostolskich, do którego święty Paweł zwraca się jako do "umiłowanego lekarza" (Kol 4, 14). Dzięki niemu poznajemy niektóre z najbardziej znaczących i głębokich nauk Pana Jezusa, takich jak przypowieść o synu marnotrawnym lub o dobrym samarytaninie. Na kartach swojej Ewangelii, święty Łukasz daje nam poznać miłosierne oblicze Pana, które kieruje się ku wszystkim osobom, ku mężczyznom i kobietom, ku żydom i poganom, ku celnikom i grzesznikom. Jednocześnie jest to Ewangelia modlitwy - której wagę podkreśla wielokrotnie (3,21; 5,16; 6,12; 9, 18.28-29; 11,1; 22,41.44-45 etc.)- jakby chcąc zaznaczyć, że zadanie poszukiwania zagubionej owcy jest możliwe jedynie wtedy, kiedy posiada się żywą relację i dialog z naszym Ojcem Bogiem.

Dzisiejsza Ewangelia jest tego małą próbką. Ukazuje nam kluczowy moment w publicznym życiu Pana Jezusa, jakim jest rozszerzenie Jego własnej misji na uczniów. Nauczyciel, po ich przygotowaniu i daniu im przykładu, posyła ich aby przekazywali wszystkim wiadomości na temat Królestwa Bożego. Łukasz opowiada nam, że Pan Jezus pragnie dotrzeć ze swoim przesłaniem do każdego miejsca i posyła coraz więcej ludzi, aby siać ziarno (por. 8,5). W poprzednim rozdziale posyłał Dwunastu (9,1); trochę później posyła posłańców (9,53); w tym przypadku posyła kolejnych siedemdziesięciu dwóch.
To posłanie było początkiem rozchodzenia się dobrego zapachu Chrystusa, w którym uczestniczy tylu chrześcijan i chrześcijanek na całym świecie. Pan Jezus posyła ich przypominając jednak, że modlitwa jest sposobem, aby prowadzić to zadanie, ponieważ to Bóg jest tym, który osobiście wzywa robotników, to Bóg jest tym, który rozpala pragnienie, aby wiele osób poznały łaskę i radość wiary.
Święty Josemaría pisząc o wspólnym zadaniu rozpowszechniania Ewangelii, zapraszał nas do rozważenia: "Podczas rozmowy widzieliśmy ziemie tamtego kontynentu. — Zabłysły ci oczy, twoja dusza napełniła się niecierpliwością i z myślą o tamtych narodach powiedziałeś do mnie: Czy to możliwe, żeby za tymi morzami łaska Chrystusa stawała się nieskuteczna? Potem sam sobie dałeś odpowiedź: On, w swojej nieskończonej dobroci, pragnie posłużyć się uległymi narzędziami" (Bruzda, nr 181).
Prośmy dziś, w święta Łukasza Ewangelisty, o wielu robotników na żniwo Pańskie, aby potrafili być bardzo zjednoczeni z Bogiem poprzez modlitwę i w pełni otwarci, aby oddać się w Jego ręce dla misji, jaką ma dla nich przygotowaną.